Rozdział 210 Spektakl dla Isabelli

Czy ten dzień może być jeszcze gorszy? Zaczął się tak dobrze od lunchu z Jude'em, albo powinnam powiedzieć, nakarmienia Jude'a jego lunchem. Potem wszystko poszło w dół. Wymiotowałam po obciągnięciu mężowi, a potem zdałam sobie sprawę, że strasznie spieprzyłam sprawę, zapominając o zastrzyku antykoncepcyjnym. Potem pojawił się mój niesamowity teść, zażądał pieniędzy i wziął nas jako zakładników. Powiedzieć, że byłam wściekła, to byłoby mało powiedziane. Strzelanie do niego nie było w moich planach, ale kiedy pieprzysz się z kimś, kogo kocham, nie wiadomo, co zrobię. Kiedy zobaczyłam, jak pistolet wypada z ręki Roarka po tym, jak Jude powalił go na podłogę, właśnie uwolniłam ręce z luźnego węzła, który zrobił w pośpiechu, kiedy kazał mi zadzwonić do Jude'a. Złapałam pistolet z podłogi i jak tylko zobaczyłam, że Roark znów goni Jude'a, nie wahałam się.

Myślałam, że strzelanie do kogoś będzie inne, myślałam, że będę się źle czuła, musząc kogoś skrzywdzić, ale chyba jest inaczej, gdy robi się to w celu ochrony. Nie czuję żadnych wyrzutów sumienia, że zastrzeliłem tego człowieka, a jeśli mam być szczery, jestem trochę rozczarowany, że nie był to śmiertelny strzał. Cieszę się, że wróci do więzienia i tym razem trafi tam na bardzo długi czas.

Nie wszystkie rodziny są szczęśliwe i nie możesz wybrać, jaka będzie twoja rodzina, przynajmniej nie wtedy, gdy się w niej urodzisz. Jasper i ja mamy szczęście, że mamy taką rodzinę, a teraz jest ona również rodziną Jude'a i teraz rozumiem, dlaczego był taki, jaki był wcześniej. Jestem dumna z mężczyzny, w którego się zmienił, nawet zanim nas poznał. Jasne, bycie płatnym zabójcą nie było idealne, ale nie był złym facetem. Nie trzeba było wiele, aby pokazać mu, jak kochać właściwie i że jest zdolny do bycia kochanym w zamian. Miał to w sobie przez cały czas, nawet w swoim wychowaniu, ponieważ zawsze był dobrym człowiekiem.