Rozdział 7

Panika i zdenerwowanie na twarzy Samanthy zniknęły w tym momencie.

Bogato wyglądający młody mężczyzna, którego skrzywdziła Cecilia, był jedynym synem Larson Corporation, Hectorem Larsonem. Rodzina Larsonów miała tylko jednego syna od pokoleń, a Hector urodził się, gdy jego rodzice byli w jesieni życia, więc strasznie go rozpieszczali.

Zazwyczaj Hector był tak niesforny i wszędzie, gdzie się pojawił, sprawiał kłopoty. Ponieważ rodzina Larsonów była bogata i potężna, rozwiązywali każdy kłopot, jaki ich kochany syn powodował, nie bacząc na nic.

Z czasem jednak Hektor stał się całkowicie bezprawny. Jako osoba lubieżna nie potrafił powiedzieć „nie” żadnej ładnej kobiecie.

Samantha z kolei żywiła urazę do Victorii po tym, jak została przez nią wyśmiana. Victoria nadal była żoną Thomasa, a dziś były urodziny Seniora Harta. Samantha wiedziała, że to nie jest czas, aby wyładowywać się na Victorii.

Mimo wszystko chciała, żeby Wiktoria cierpiała z powodu upokorzenia, jakie ją spotkało, i dlatego wyładowała swoją złość na Cecilii.

Jej początkowy plan zakładał przyciągnięcie wszystkich do pokoju i sprawienie, by byli świadkami stosunku Cecilii z Hectorem. Chciała, żeby wszyscy wiedzieli, że Cecilia jest rozwiązła.

Victoria była tą, która przyprowadziła Cecilię na to przyjęcie urodzinowe, więc zawstydzenie Cecilii było tym samym, co zawstydzenie Victorii. Jednak to, co zobaczyła, nie było tym, czego się spodziewała.

Samantha uśmiechnęła się złośliwie, widząc panią Larson płaczącą histerycznie. Chciała zawstydzić Cecilię, ale ku jej zaskoczeniu Cecilia jakoś tak bardzo zraniłaby Hectora. Co za ogromna niespodzianka!

Samantha wskazała na Cecilię i powiedziała: „Pani Larson, pani syn został skrzywdzony przez tę nieprzyzwoitą kobietę...”

Spojrzenie pani Larson stało się dzikie. Podeszła do oszołomionej Cecilii i podniosła rękę, zamierzając uderzyć ją w twarz.

Zanim jednak wymierzyła jej policzek, Victoria złapała ją za rękę.

Zachwyt przemknął przez oczy Samanthy, gdy powiedziała: „Pani Larson, powinna pani wiedzieć, że to pani Hart przyprowadziła pannę Lynn na to przyjęcie”.

W tym momencie pani Larson zauważyła stojącą obok Victorię. „Więc to ty przyniosłeś tu tę partię i skrzywdziłeś mojego syna?”

Victoria zmarszczyła brwi. „Pani Larson, pani syn najpierw próbował molestować Cecilię. Ona po prostu działała w obronie własnej”.

„Czy on, czy ona go uwiodła?” – padła pogardliwa odpowiedź Samanthy. „Kto wie? Mam na myśli, że jako jedyny syn rodziny La rsonów, mógł mieć każdy typ kobiety, jakiej zapragnie: celebrytki, modelki i damy z towarzystwa. Ma tak wiele możliwości wyboru. Czy logiczne jest, że woli tę bezimienną dziewczynę?”

Wzrok wszystkich spoczął na Cecilii.

Chociaż Cecilia nie była typem eterycznej piękności, która oszałamiałaby ludzi od pierwszego wejrzenia jak Victoria, miała wykwintne rysy twarzy i czyste oczy. Jej młoda i pełna werwy natura pomogła jej stać się typem dziewczyny, która wyglądała piękniej za każdym razem, gdy się pojawiała.

Hector miał słabość do czystych, niewinnych dziewczyn, a Cecilia... była dokładnie takim typem, jaki Hector by lubił. Niemniej jednak nikt nie byłby na tyle głupi, żeby to wytknąć.

Pani Larson złośliwie spojrzała na Cecilię, a na jej twarzy malowała się pogarda. „To prawda. Mój syn nigdy nie polubiłby tej partaczki!” oświadczyła złośliwie. „Założę się, że ta partaczka próbuje być Kopciuszkiem, ale kiedy jej plan się nie powiódł, zraniła mojego syna w głowę!”

Ubranie Cecilii zostało podarte na paski i każda zdrowa na umyśle osoba mogłaby stwierdzić, co się stało. Niemniej jednak pani Larson zignorowała ten fakt i zrzuciła całą winę na Cecilię.

Potem powiedziała niegrzecznie i nierozsądnie: „Victoria, wiem, że to ty ją tu przyprowadziłaś. Ze względu na Thomasa, odpuszczę ci, ale ten partacz...”

Wskazała na Cecilię, a jej wzrok płonął wściekle. „Muszę mieć coś do powiedzenia w kwestii tego, jak chcę ją ukarać!”

Cecilia była niewinną dziewczyną i to był pierwszy raz, kiedy znalazła się w takiej sytuacji. Wiedziała, że skrzywdziła kogoś, kogo nie powinna była skrzywdzić i przysporzyła Victorii wielkich kłopotów.

Jej twarz zbladła pośród strachu. „Victoria, ja-”

„Nie martw się” – pocieszyła Victoria. „Zajmę się tym”.

Nos Cecylii drgnął i omal nie wybuchnęła płaczem.

Victoria spojrzała na panią Larson. „Twój syn próbował molestować Cecilię, a Cecilia działała tylko w obronie własnej. Przykro mi, pani Larson, ale nie mogę oddać pani Cecilii”.

Samantha jednak nie bała się dolewać oliwy do ognia. „Nie do ciebie należy decyzja, czy celowo skrzywdziła Hectora, czy była to samoobrona. Prawda miała ostatnie słowo”.

Hector tak naprawdę nie mógł nic zrobić Cecilii. Powiedziała, że to była samoobrona, ale nie było żadnego świadka. Obecna sytuacja pokazała, że głowa Hectora została mocno rozbita i faktycznie leżał na podłodze, nieprzytomny.

Nawet jeśli wiele osób znało osobowość Hectora, nikt nie chciał obrazić rodziny Larsonów. Jeśli było to konieczne, niektórzy ludzie mogliby nawet zeznawać na korzyść rodziny Larsonów, aby powiedzieć, że Cecilia była tą, która skrzywdziła Hectora.

Niespodziewanie...

"Co się stało?"

Rozległ się zimny, niski, uwodzicielski głos.

Tłum rozstąpił się, aby umożliwić wejście wysokiemu, przystojnemu mężczyźnie, któremu towarzyszyła Sophia, idąca obok niego.

Widząc mężczyznę, Samantha natychmiast i z ekscytacją opowiedziała mu całą historię.

„Thomas, to jest Cecilia, ta bi-”

Samantha szybko się powstrzymała, gdy zdała sobie sprawę, jak wulgarne były jej następne słowa, więc czym prędzej się wycofała i powiedziała:

Cecilia miała złe intencje, kiedy ty i pani Shaw poszliście życzyć Seniorowi Hartowi. Próbowała uwieść Hectora, ale jej się nie udało, więc wpadła w złość i roztrzaskała mu głowę. Patrz, Hector nadal leży na podłodze!"

Tomasz rzeczywiście widział Hektora z mocno krwawiącą głową.

Zapytał: „Zadzwoniłeś po karetkę?”

Victoria odpowiedziała: „Tak”.

„Pan Hart”. Uprzejma twarz pani Larson wyglądała brzydko i wykrzywiła się w gniewie. Oczywiście, starała się stłumić gniew, gdy patrzyła na młodego, przystojnego mężczyznę, ale wrogość w jej głosie ją zdradziła.

„Jako gospodarz tego przyjęcia, powinieneś mi udzielić wyjaśnień, skoro mój syn doznał poważnego urazu na twoim przyjęciu, prawda?”

Thomas spojrzał na nią, a jego twarz pociemniała.

Odpowiedział lekko: „Proszę się nie martwić, pani Larson. Obiecuję, że przedstawię pani tę sprawę. Najważniejszym priorytetem jest wysłanie pani syna do szpitala, aby go wyleczyć, w razie gdyby leczenie się opóźniło”.

Dokładnie w tym momencie przyjechała karetka. Pani Larson również priorytetowo traktowała leczenie syna. Dlatego też spojrzała na Cecilię z nienawiścią i ostrzegła ją, zanim odeszła: „Tylko poczekaj!”

Zanim odeszła, rzuciła Victorii znaczące spojrzenie.

Gdy pani Larson odeszła, Samantha nadal zamierzała obrzucić obelgami Cecilię i Victorię, ale Thomas nawet na nią nie spojrzał.

Zamiast tego jego wzrok padł na nowy strój, który przebrała Victoria, zanim otworzył usta.