Rozdział 6

Thomas Hart spojrzał na niego chłodno, gdy powiedział: „W takim razie spróbuj”.

Wiktoria prychnęła i odeszła z dumą.

Po wyjściu z windy wróciła do sali bankietowej. Rozejrzała się za Cecilią, gdy nagle kieliszek czerwonego wina wylał się na jej wieczorową suknię.

Kelnerka, trzymająca tacę w ręku, najwyraźniej jej nie zauważyła, więc wino wylało się na jej sukienkę.

Kelnerka gorączkowo wyjąkała, najwyraźniej na granicy łez: „Pani Hart, przepraszam... Bardzo przepraszam!”

Widząc to, Victoria powiedziała: „Wszystko w porządku. Przebiorę się w czysty strój”.

Poszła więc do windy, aby pojechać na górę.

Z brzękiem drzwi windy otworzyły się i wyszedł z nich elegancko wysoki mężczyzna. Spojrzał na nią i zobaczył plamę wina na jej wieczorowej sukni.

Victoria wstrzymała oddech na chwilę, gdy zauważyła spojrzenie Thomasa. Powoli weszła do windy, zanim mężczyzna zablokował jej drogę sarkastycznym uśmiechem.

„Co jest nie tak z twoim strojem, pani Hart?”

Victoria zacisnęła mocno dłonie. Za każdym razem, gdy ten kretyn ją zauważył, była bombardowana drwinami i sarkastycznymi komentarzami!

Niestety, wyglądało na to, że szczęście nie było po jej stronie.

Uśmiechnęła się szyderczo: „Panie Hart, pamięta pan, że jest pan dyrektorem generalnym Hart Corporation? Ma pan prestiżowy status. Czy nie czuje się pan tani, mając taki triumfujący wyraz twarzy?”

„Och, więc troska o moją żonę jest tania?” Zmierzył ją wzrokiem i udawał ciekawość. „Czy pani Hart też uważa się za tanią kobietę?”

Drzwi windy miały się zamknąć, gdy rozmawiali, a nikt inny nie wszedł. Nie mając nic do powiedzenia, zirytowana Victoria cicho wpadła do windy.

Ponieważ miała zamiar rozwieść się z Thomasem, myślała, że mogą zakończyć wszystko pokojowo, zamiast wpaść w trudną sytuację. Mimo to, za każdym razem, gdy się odzywał, potrafił ją dokładnie zirytować, sprawiając, że chciała go obić na kwaśne jabłko.

Gdy drzwi windy zamknęły się automatycznie, jego irytująca, choć najwyraźniej wciąż czarująca twarz w końcu zniknęła z jej pola widzenia.

Gdy winda powoli jechała w górę, Thomas spojrzał na kelnerkę stojącą obok niego i powiedział: „Dobrze zrobione”.

Patrząc w lustro, Victoria była oszołomiona odbiciem stroju, w który się właśnie przebrała.

To był top z długim rękawem i para długich spodni. Teoretycznie rzecz biorąc, bankiet przygotowywałby różne rozmiary wieczorowych sukienek na wypadek sytuacji awaryjnej. Po tym szybko spojrzała na inne stroje w szafie.

Wszystkie te suknie wieczorowe pasowały do jej rozmiaru, ale były po prostu zbyt... brzydkie, staromodne i...

W jej umyśle pojawiło się jedno słowo, które było dokładnie tym, które wcześniej wypowiedział Thomas: groteskowe.

Było lato, więc było gorąco i sucho. Było gorąco nawet w krótkich rękawach, bluzkach i szortach, nie wspominając o tym, jak gorąco było w długich bluzkach i długich spodniach. Gdyby wyszła w tym stroju...

Potrafiła przestraszyć ludzi na śmierć, po prostu chodząc ulicą, nie mówiąc już o uczestnictwie w przyjęciu urodzinowym! Dziś obchodziliśmy urodziny Senior Hart. Na wydarzeniu pojawiło się wielu prestiżowych i wpływowych gości. Gdyby pojawiła się w tym stroju, stałaby się pośmiewiskiem wieczoru!

W pewnym momencie Wiktorii przypomniał się złowrogi uśmiech Thomasa, gdy zobaczył plamę wina na jej wieczorowej sukni, a jej oczy się rozszerzyły.

„To ten palant!”

Miała powody sądzić, że Thomas kazał kelnerce wylać na nią wino i celowo kazał jej założyć tak brzydki strój, tylko po to, żeby zrobić z niej idiotkę na przyjęciu urodzinowym!

"Takie podłe!"

Tylko dlatego, że zawstydziła dwie kochanki z rodziny Young, on w ten sposób się za nie zemścił?

Victoria była wściekła i gotowa zmienić się z powrotem w poprzednią suknię wieczorową. Nagle zadzwonił jej telefon.

Wyjęła telefon i zauważyła, że dzwoni Cecilia. Jednak w chwili, gdy odebrała połączenie, rozległ się jej rozpaczliwy głos.

„Victoria, ratuj mnie! Ja... Ach!” Cecilia nie zdążyła dokończyć zdania, zanim jej telefon nie upadł na podłogę.

Twarz Victorii zmieniła się, gdy zapytała: „Cecilia! Gdzie jesteś-?”

Zanim mogła skończyć, zapiszczał sygnał zajętego telefonu. Próbowała oddzwonić, ale nikt nie odebrał.

Szybko wyszła z pokoju, by poszukać Cecilii, nie przejmując się koniecznością ponownego założenia poprzedniej wieczorowej sukni.

Gdy wychodziła z pokoju, zauważyła zamieszanie na korytarzu. Wiele osób zmierzało w stronę pokoju i plotkowało, jednocześnie się ciesząc.

„Czy to prawda? Czy walka była aż tak zacięta?”

„Jasne, że tak. Słyszymy dźwięki, nawet przy zamkniętych drzwiach”.

„To nieprzyzwoite, że to się dzieje podczas przyjęcia urodzinowego Seniora Harta!”

„Ciekawe, kim jest ta bezwstydna kobieta...”

Straszne przeczucie pojawiło się w Victorii, gdy usłyszała plotkę. Zauważyła ogromną grupę ludzi stojących przed pokojem i szybko podeszła do nich. Gdy przeciskała się przez tłum, była oszołomiona, widząc Cecilię w pokoju.

Cecilia patrzyła na miejsce, wyraźnie oszołomiona, gdy strach i panika wypełniły jej oczy. Jej twarz była blada, a wyraz twarzy wydawał się sztywny.

Wiktoria spojrzała w kierunku, w którym patrzyła Cecilia, a jej źrenice się skurczyły.

Bogato wyglądający młody mężczyzna leżał na podłodze z zamkniętymi oczami i krwawiącą głową. Krew spływała mu po czole i plamiła biały dywan, szokując do głębi obserwatorów.

Pierwszą rzeczą, jaką zrobiła Victoria, było sprawdzenie oddechu mężczyzny i poczuła ulgę, gdy odkryła, że wciąż żyje. Następnie wyjęła telefon, aby zadzwonić pod numer 911 i zastosowała proste leczenie, aby powstrzymać krwawienie mężczyzny. Dopiero wtedy poświęciła czas, aby spojrzeć na Cecilię.

Zapytała: „Cecilia, co się stało?”

Cecilia wzdrygnęła się i w końcu oprzytomniała. Wyjąkała drżącym głosem: „K... Kelnerka właśnie do mnie przyszła. Powiedziała, że czekałaś na mnie w lounge, ale kiedy tu przyszłam, zorientowałam się, że zamiast ciebie był tu jakiś obcy i on... próbował mnie molestować

„Walczyłem i szamotałem się, ale niechcący go zraniłem...”

W tym momencie próbowała zadzwonić do Victorii, żeby wezwać pomoc, ale mężczyzna wyrwał jej telefon i roztrzaskał go o podłogę.

Cecilia, która nigdy wcześniej nie przeżyła tak przerażającego momentu, podniosła lampę i uderzyła nią w mężczyznę, tak że ten stracił przytomność ze strachu.

Kiedy Wiktoria poznała całą historię, zrozumiała, że ktoś uknuł spisek, żeby wrobić Cecilię.

Był to pierwszy raz, kiedy Cecilia uczestniczyła w przyjęciu z nią, i nie żywiła żadnej wrogości do innych gości.

Oczy Victorii błysnęły, gdy w jej umyśle pojawiła się myśl. Spojrzała na gapiów przy drzwiach.

Jej przenikliwe spojrzenie spoczęło na Samancie, która stała w tłumie.

"To ty!"

W oczach Samanthy pojawiło się poczucie winy, ale zanim zdążyła zaprzeczyć temu twierdzeniu, ktoś przepchnął się przez tłum.

To była pełna wdzięku i opanowania kobieta w średnim wieku.

Kiedy zobaczyła nieprzytomnego młodego mężczyznę leżącego na podłodze, na chwilę zatoczyła się w szoku, po czym podbiegła do niego i zaczęła wyć.

„Hector! Mój skarbie! Co ci się stało?!”