Rozdział 177

* * Punkt widzenia Sophii **

Budzę się sama, co jest dziwne i nie zdarza się często. Mój żołądek burczy z głodu, a mój pęcherz woła o wyzwolenie. Wstaję z jękiem, nie pogardziłabym kilkoma dodatkowymi godzinami snu. Moje nogi są nadal trochę niestabilne po wczorajszych wygłupach z Liamem. Naprawdę się postarał, żeby upewnić się, że jestem w pełni usatysfakcjonowana. Straciłam rachubę, ile orgazmów mi dał i w ilu różnych pozycjach mnie ułożył. To była idealna noc z nim i zakończyła się tym, że powiedział mi, że mnie kocha. Uśmiecham się na to wspomnienie, kierując się do łazienki. Rozpaczliwie potrzebuję prysznica, więc spędzam dobre 30 minut na myciu po skorzystaniu z toalety i umyciu zębów. Kiedy kończę, czuję się znacznie lepiej, moje ciało już nie boli i znów czuję się czysta.

Idę szukać moich więzi z uśmiechem na twarzy, czuję się dziś lżejsza, jakby dzisiejszy dzień miał być dobrym dniem i w końcu dostajemy jakieś dobre wieści. To trwa, dopóki nie wchodzę do kuchni i nie widzę zmartwionych twarzy Maxa i Alexandra. Jak mogli ukryć przede mną swoje emocje? Sprawdzam połączenie ze wszystkimi moimi więziami i odkrywam, że każda z nich wydaje się przytępiona. Nadal mogę wyczuć ich wszystkich, ale nie ich emocje. Albo coś jest nie tak z naszą więzią, albo wszyscy nauczyli się, jak się chronić i wszyscy mnie blokują, co byłoby wysoce podejrzane.