Rozdział 27

Trzaskam drzwiami do mojego pokoju i rzucam się na łóżko, chowając twarz w poduszkę i krzycząc do niej całą swoją frustrację. Po co miałbym dostać Jacka jako więź? Nienawidzi mnie prawie tak samo mocno, jak ja jego. Nie mogę uwierzyć, że prawie poczułem do niego współczucie! Myślałem, że może źle go zrozumiałem, że za twardą powłoką kryje się przestraszony i zraniony mężczyzna.

„Pieprz się, Jack!” krzyczę w poduszkę. Pozwalając, by cała moja wściekłość wypłynęła w moich słowach. Mam już tego wszystkiego dość. Chcę iść do domu.

„Sophia, przestań!” – słyszę, jak ręce ciągną mnie, podnosząc z łóżka. Walczę z uściskiem.