Rozdział 104

„Tak, kurwa, tak” – mówię szybko. Jak coś, co wydaje się tak dobre, może być złe? Ethan chce tego, Sophia chce tego, a ja chcę tego. Mój tata to zwykły kłamca. Ethan znów mnie wciąga do ust i muszę się mocno skupić, żeby nie wytrysnąć. Nie jestem gotowa, żeby to się skończyło. Sophia bierze butelkę lubrykantu z mojej ręki, a Ethan wyciąga rękę. Pompuje trochę chłodnego płynu na jego palce, podczas gdy on dalej drażni mnie ustami. Następnie jego palce są przy moim tyłku, powoli go krążąc.

„Muszę coś zrobić, proszę nie przestawaj. Sprawiamy, że czujemy się dobrze” — mówi Sophia. Moje spojrzenie przesuwa się w jej stronę, a ona jest przy drzwiach, nawet nie zauważyłem, że wstaje z łóżka. Uśmiecha się do mnie zachęcająco, zanim wymyka się z pokoju, zamykając za sobą drzwi.

„Ethan, przestań” — szepczę. Jego oczy wędrują w moją stronę z troską i czują jego ból. Myśli, że go nie chcę, bo Sophia odeszła, ale jest odwrotnie. Pragnę go teraz bardziej niż czegokolwiek innego i wiem, że odeszła tylko po to, żeby pozwolić nam na tę chwilę sam na sam, mogłem to wyczuć w jej emocjach. Od kiedy przekonała mnie, żebym porzucił moje tarcze tamtego razu i poczułem miłość, jaką oboje do mnie żywili, jestem uzależniony od robienia tego. „Jeśli będziesz tak dalej, to wybuchnę, a jeszcze nie chcę” — uśmiecham się złośliwie, a jego oczy się rozjaśniają. Nie ma pojęcia, co to ze mną robi, kiedy jego oczy tak się rozjaśniają dla mnie. Nie tylko świat Sophii rozświetla, ale i mój, a to wielki wyczyn, bo mój świat od dawna jest czarny jak smoła. Ethan wspina się po moim ciele, jego kutas uderza o mojego, gdy mnie całuje, przewracam nas tak, że jest pode mną, a potem przerywam pocałunek, by usiąść na piętach między jego nogami i spojrzeć na niego.