Rozdział 526

Podczas gdy pracują, Sinclair wskakuje na stół, który drży pod jego ciężarem. Wpełza na drżącą, skomlącą postać mniejszego wilka, jego twarz wciąż wykrzywiona w wilczym gniewie, szczęki śliniące się z głodu zemsty.

Pod nim błyska, a potem, w mgnieniu oka, wilk zmienia się z powrotem w ludzką postać. Książę jest tak malutki pod gigantycznym wilkiem nad nim, jego noga jest nienaturalnie wykręcona pod nim, jego klatka piersiowa jest dziwnie płaska w miejscach, w których nie powinna być.

„Proszę” – dyszy książę, patrząc na alfę nad sobą z wściekłością i strachem w oczach. „Łaska –”