Rozdział 195

Ona

„ Co masz na myśli, że to było wspomnienie?” – pyta ostrożnie Sinclair. „Myślałem, że księża przyszli do ciebie w sierocińcu? Nie pamiętam niczego o ludziach atakujących cię w lesie”.

Wpatruję się w kolana, tuląc brzuch i próbując wymyślić, jak wytłumaczyć moje oszustwo. Wiedziałam, że ta rozmowa jest nieunikniona - nawet się do niej przygotowałam, ale to nie są okoliczności, których się spodziewałam. Nie wyobrażałam sobie, że będę tak krucha emocjonalnie, ani że Sinclair będzie mnie owinięta wokół siebie i mrucząc, świeżo po uratowaniu mnie z traumatycznego koszmaru. Myślałam, że będę w stanie przedstawić swoją sprawę i przeprosić, przyznając się do błędu z pewnością siebie i siłą przekonania.