Rozdział 294

* Punkt widzenia Aleksandra **

Trzech mężczyzn, którzy mnie przesłuchiwali, zaprowadziło mnie do innego pokoju. Nie jest tak zaniedbany jak ten mały, w którym mnie przetrzymywano, a na kilku starych plastikowych krzesłach w kącie leżą butelki wody i paczkowane przekąski. Kilku nastolatków siedzi na podłodze przy ścianie, je ciasteczka i gra w karty. Jest jedna dziewczyna i trzech chłopców.

Przez sekundę myślę, że jedną z nich jest Harper. Jej długie, ciemne włosy opadają na twarz, gdy pochyla się, by położyć karty, ale gdy siada i jej oczy spotykają się z moimi, zdaję sobie sprawę, że jej twarz w niczym nie przypomina twarzy mojej córki.