Rozdział 142

*Punkt widzenia Sophii

Liam odchodzi, a ja staram się tym nie przejmować. Nie chcę go przestraszyć, będąc zbyt nachalną. Wiem, że powiedział, że nigdy mnie nie zostawi na długo, ale spędził tyle czasu sam, że obawiam się, że więź wymagająca może być dla niego zbyt trudna. Biorę butelkę wody z mini lodówki i wypijam połowę, zanim znów opadnę na łóżko.

„Dobra Max, idę po ciebie, lepiej bądź gotowy na mnie” – mówię na głos do pustego pokoju. Zamykam oczy i skupiam się na oddechu, utrzymując go powolnym i stałym, podczas gdy badam moje połączenie z każdą więzią. Jack ledwo tam jest, już zorientował się, jak się osłonić, żadnych niespodzianek ze strony mojej strzeżonej więzi. Skupiam całą swoją uwagę na moim połączeniu z Maxem i wciągam oddech, gdy jego wirujące emocje.