Rozdział 5 On przyjmie ten cios

Max westchnął, zanim przykucnął. Chłopiec był uroczy i miły dla oka. Gdyby to było kiedykolwiek indziej, Max nie marnowałby na to czasu. Teraz jednak myślał, że nie jest sobą.

„Jesteś jeszcze młody, a twoja matka już każe ci nosić takie spodnie?” Kiedy zobaczył, że spodnie Jordana się zacinają, Max zmarszczył brwi.

Jordan wyszeptał: „Mam już cztery lata. Już jestem dużym chłopcem!”

„Jesteś dużym chłopcem, a mimo to nie potrafisz zapiąć zamka”. Max zwykle nie mówił tyle, ale z jakiegoś powodu uważał, że chłopak jest miły dla oka, więc go pouczył. „Gotowe”.

W chwili, gdy Max rozpiął spodnie Jordana, chłopak krzyknął: „O nie, panie, nie mogę już tego dłużej powstrzymywać!” „Co?” W chwili, gdy to zapytał, coś gorącego i dziwnie pachnącego zostało mu wylane na twarz.

„Przepraszam, nie miałem tego na myśli!” Jordan szybko przeprosił i szybko wślizgnął się do kabiny, po czym zamknął drzwi.

Max w końcu zdał sobie sprawę, co ma na twarzy. Cholera! Jestem prezesem Cooper Enterprises, a dzieciak właśnie na mnie nasikał? Max był wściekły. „Wynoś się natychmiast, gówniarzu!” Minęły lata, odkąd był tak wściekły.

Jordan oparł się o drzwi kabiny i uśmiechnął się z zadowoleniem. Jednak powiedział szlochając. „Przepraszam, panie. Nie mogłem się powstrzymać. Czy możesz tu poczekać minutę? Poproszę mamę, żeby ci oddała . Albo możesz też na mnie nasikać”.

Zirytowany Max prawie się udusił. / Jestem prezesem Cooper Enterprises, a on prosi mnie, żebym na niego nasikał? Bzdura! Max nie mógł znaleźć ujścia dla swojego gniewu, podczas gdy uczucie na jego twarzy go drażniło.

Szybko umył go wodą, ale nadal był tak obrzydliwy jak zawsze. Nawet po wielokrotnym umyciu twarzy środkiem dezynfekującym do rąk, nie sądził, że zapach zniknął.

Gdy Jordan słuchał dźwięków na zewnątrz, jego uśmiech stał się szerszy. Oto, co dostajesz za porzucenie mamy i mnie! To tylko mała

lekcja na dziś. Trochę odsetek za to, co byłeś nam winien przez wszystkie te lata. Z czasem przejdziemy do dania głównego.

Jordan miał triumfujące spojrzenie w oczach, ale mimo to mówił szlochającym tonem: „Nie bij mnie, panie. Po prostu przyjmij to jako obsikanie przez twoje dziecko. Naprawdę nie zrobiłem tego celowo. Nie mów mojej mamie, bo mnie zabije!” Potem Jordan udawał, że szlocha. Max zatrzymał się w swojej akcji. Moje dziecko? Jeśli Caitlin żyje, nasze dziecko może być już w wieku tego chłopca.

Max spojrzał na swoje odbicie w lustrze. Nigdy nie wyglądał gorzej niż teraz. Jego mokre włosy przykleiły się do czoła, a gniew zapłonął w jego oczach feniksa. Oczach feniksa? Max nagle przypomniał sobie, że dziecko ma oczy podobne do jego. Nic dziwnego, że ten bachor wygląda tak znajomo. Więc to przez jego oczy.

W całym Ocean City prawie nie było osób z oczami feniksa. Być może dlatego był cierpliwy wobec tego dzieciaka. Max westchnął i powiedział chłodno. „Nie mów o tym nikomu dzisiaj, nawet swojej mamie. Słyszysz? Nie mów, że mnie znasz, jeśli się znów spotkamy”.

„Och, jasne, oczywiście. Nikomu nie powiem!”

Max nie mógł znieść strofowania Jordana, gdy ten odpowiedział w tak grzeczny sposób. Wygląda na to, że muszę to dzisiaj przyjąć po cichu. Spojrzał na kabinę z frustracją, zanim wściekły wyszedł z toalety.

„Co się stało, prezydencie Cooper?” – krzyknął jego asystent na zewnątrz, ale Max tylko ruszył naprzód.

Jordan wyszedł z kabiny, gdy w toalecie zapadła cisza. Kiedy spojrzał na wychodzącego Maxa, chłopiec uśmiechnął się, zanim wyjął ukrytą kamerę z umywalki i schował ją w kieszeni. Umył ręce, a następnie wyszedł z toalety.

Caitlin już wyszła z toalety, ale kiedy nie zobaczyła syna, zaniepokoiło ją to. Kiedy miała zajrzeć, zobaczyła Maxa wychodzącego ze złością. Jego włosy były mokre, wyglądały jakby dopiero co zostały umyte.

Caitlin wiedziała, że Max bardzo dbał o swój wizerunek. Kiedy zobaczyła, że jest tak niechlujny, była oszołomiona, ale odruchowo odeszła na bok i starała się nie zwracać na siebie uwagi.