Rozdział 4

Wiktoria zamrugała słysząc to i spojrzała za siebie.

Młoda dama, ubrana w bordową suknię z syrenim brzegiem, rzuciła jej spojrzenie z ukosa. Pomimo seksownej figury i pięknej twarzy, jej złośliwy wyraz twarzy umniejszał jej urodę.

Victoria zmarszczyła brwi. „Ty jesteś...?”

Młoda dama dumnie uniosła brodę i spojrzała na Victorię z ukosa. W pogardliwym tonie zadrwiła: „Co za oszust! Znów udajesz utratę pamięci? Co jeszcze masz w zanadrzu oprócz tego?”

Właśnie w tym momencie Thomas stanął przy wejściu, rozejrzał się i od razu dostrzegł Victorię.

Jej jedwabiste ciemne włosy były ściągnięte do tyłu, pozostawiając kilka kręconych pasm zwisających obok jej smukłej i delikatnej szyi. Miała nieskazitelny, porcelanowy odcień skóry, który uzupełniał jej jasne, wykwintne ciało. Jej usta były jasne i czerwone, co przypominało płatki róż. Jej krystalicznie czyste oczy były piękniejsze i bardziej przejrzyste niż najlepszej jakości kryształ.

Jej piękno zaparło mu dech w piersiach.

Oczy Thomasa pociemniały. Kiedy spojrzał na Victorię, nie był w stanie oderwać wzroku.

Sophia wyczuła to i spojrzała. Jej oczy błysnęły.

Spojrzenie Thomasa było tak potężne, że Victoria natychmiast to poczuła. Spojrzała w górę i spotkała jego zimne, przytłaczające oczy. Następnie zobaczyła, że Sophia coś do niego powiedziała, a dopiero wtedy mężczyzna odwrócił wzrok . Presja, którą czuła, również zniknęła.

Niedługo później podeszli Thomas i Sophia, a Sophia odezwała się pierwsza. „Samantha. Kiedy przyjechałaś?”

Młoda dama, która właśnie naśmiewała się z Victorii, odpowiedziała: „Niedawno”.

Jej oczy rozjaśniły się, gdy spojrzała na przystojnego, wysokiego mężczyznę. Jej postawa zrobiła obrót o sto osiemdziesiąt stopni, gdy delikatnie przywitała się, „Cześć, Thomas”.

Cecilia wyjaśniła cichym głosem: „To Samantha Young, ta, która kiedyś wrzuciła cię do basenu”.

Oczy Victorii błysnęły. „Nic dziwnego, że jest taka arogancka; przecież jest kuzynką Sophii” – pomyślała.

Sophia położyła wzrok na twarzy Victorii i wyjaśniła z uśmiechem: „Pani Shaw, przypadkowo wpadłam na Thomasa przy wejściu. Mam nadzieję, że nie zrozumie pani źle”.

Wiktoria spojrzała na Sophię i nic nie powiedziała.

Swoim uwodzicielskim głosem Sophia kontynuowała: „Słyszałam, jak Thomas wspominał, że miałeś wypadek samochodowy. Jak się teraz czujesz?”

Dopiero wtedy Victoria odpowiedziała obojętnie: „Nic mi nie jest”.

Samantha podniosła dłoń do ust i zachichotała, mówiąc: „Cóż, nie jest poważnie ranna, ale znowu ma amnezję. Tym razem to nie jest amnezja selektywna i nie zna nikogo. Nawet zapytała mnie przed chwilą, kim jestem. Hahaha! Och, jakie to zabawne!”

„Amnezja?” Sophia spojrzała na Victorię i niepewnie zapytała: „Pani Shaw, czy pani... naprawdę znów ma amnezję?”

Postawa Sophii nie była tak arogancka jak Samanthy.

Niemniej jednak, kiedy wypowiedziała słowo „ponownie”, zabrzmiało to bardzo sarkastycznie.

Cecilia, która stała obok Victorii, również uznała to za bardzo ostre i warknęła: „Tym razem Victoria naprawdę ma amnezję!”

Samantha prychnęła. „Powiedziała, że też miała amnezję. Kto wie, czy tym razem to prawda, czy fałsz?”

W końcu zauważając Cecilię, Samantha oceniła ją z pogardą i niegrzecznością. Następnie prychnęła: „Kim ty myślisz, że jesteś? Myślisz, że masz kwalifikacje, żeby z nami rozmawiać? Heh! Ptaki tego samego gatunku trzymają się razem. Przyjaźnisz się z ludźmi, którzy są do ciebie podobni. Gdzie są twoje maniery?”

Cecilia była osobą opiekuńczą, jeśli chodzi o osoby, na których jej zależało. Miała też porywczy temperament. Dlatego , gdy usłyszała drwiny Samanthy, wpadła we wściekłość. Jednak gdy miała się pokłócić z Samanthą, Victoria ją powstrzymała.

Victoria spojrzała na Samanthę i się uśmiechnęła. „Miss Young, masz rację; ptaki tego samego gatunku trzymają się razem. Ludzie o podobnych cechach mają tendencję do szukania i łączenia się. Tak jak kochanki lubią się ze sobą zaprzyjaźniać i trzymać razem...”

Wyraz twarzy Samanthy zmienił się drastycznie, wskazała na nos Victorii i ostro warknęła: „Kogo nazywasz kochanką?”

Z drugiej strony Victoria wydawała się zdezorientowana jej reakcją. „Mam na myśli kochankę. Dlaczego jesteś taka zdenerwowana i pobudzona? Czy to nie ty powiedziałaś, że ptaki tego samego gatunku trzymają się razem, a ludzie o podobnych cechach mają tendencję do szukania i łączenia się w grupy?”

Victoria zatrzymała się na chwilę. „Czy powiedziałam coś złego i przypadkowo dotknęłam bolącego miejsca? Dlaczego mi nie powiesz, żebym mogła być ostrożna i nie robić tego więcej w przyszłości”.

Samantha tak bardzo chciała rozszarpać pretensjonalną twarz Victorii!

Nikt nie lubił kochanki, a łajanie skandalicznej kobiety tego pokroju było zrozumiałe. Jeśli nie zgadzała się z tym, co mówiła Victoria, oznaczało to, że była po stronie kochanki i również przyznawała, że sama jest kochanką.

Samantha nie potrafiła znaleźć słów, by jej zaprzeczyć, więc zaczęła być nierozsądna i zrobiła scenę. „Victoria Shaw, ty bi-”

„Samantha, pani Shaw po prostu rozmawiała” – wtrąciła krótko Sophia. „Ona nie miała tego na myśli”.

Samantha była zdenerwowana i zirytowana. „Ale ona ewidentnie rzuca pośrednie oskarżenia...”

„To wystarczy.” Głos Sophii był zimny.

Samantha mogła tylko niechętnie zachować milczenie. W jej piersi płonął ogień, którego nie miała gdzie wyładować.

W tej sytuacji Cecilia nie mogła powstrzymać się od spojrzenia na Victorię z podziwem. „Dobra riposta!” – pomyślała. Od dawna nie podobał jej się duet, który był zbyt bezwstydny, by zachowywać się tak arogancko i pewnie jak kochanki.

Jednak Wiktoria nie czuła się szczęśliwa tak jak Cecylia, ponieważ...

Thomas cały czas się na nią gapił. To sprawiło, że poczuła się tak niekomfortowo, że chciała się przed nim schować.

„Hej” – powiedziała do Cecilii – „chodźmy do toalety…”

Zanim skończyła, Thomas, który cały czas milczał , przemówił: „Czas złożyć dziadkowi urodzinowe błogosławieństwo”.

Rozmawiał z Victorią.

Zgodnie z zasadami etykiety, Victoria i Thomas musieli złożyć Seniorowi Hartowi życzenia urodzinowe przed rozpoczęciem imprezy.

Wiktoria zmarszczyła brwi i wiedziała, że nie powinna łamać zasad etykiety.

„Cecilio, muszę złożyć życzenia urodzinowe Dziadkowi. Poczekaj tutaj,

Zaraz wrócę.

Po chwili wahania kontynuowała: „Nie odchodź. Jeśli coś cię niepokoi, zadzwoń do mnie”.

Cecilia posłusznie skinęła głową. „W porządku. Po prostu idź. Nie martw się o mnie. Dam sobie radę”.

Dopiero wtedy Wiktoria odeszła z Thomasem.

Kiedy Samantha spojrzała na odchodzącą Victorię, w jej oczach pojawiło się złe spojrzenie.