Rozdział 400

Sabrina przełknęła ślinę i przez chwilę zastanawiała się, jak Sebastian mógł być tak nienasycony. Zrobili to zaledwie poprzedniej nocy, a on już był bardziej niż chętny, żeby zrobić to samo następnego ranka? Był wczesny poranek, a ciotka Lewis karmiła Aino śniadaniem. Jeśli naprawdę zamierzał zabrać ją tam i z powrotem do garderoby, to ona równie dobrze mogłaby wyskoczyć z okna i umrzeć, zanim będzie musiała zmierzyć się z upokorzeniem.

„Sebastian, proszę. Jestem matką twojego dziecka. Możesz się mną nie przejmować, ale przynajmniej pomyśl przez chwilę o swojej córce, czy nie zależy ci na niej?” Sabrina była na skraju płaczu i błagała: „A co jeśli nas usłyszy? Albo zobaczy? Co sobie pomyśli? Pomyśl przynajmniej, jak to wpłynie na jej wrażenie na tobie, okej? Okna są szeroko otwarte i ludzie z zewnątrz nas zobaczą…”

Ręce Sebastiana nagle się zatrzymały . „Nie obchodzi mnie, czy okna są otwarte”. Jego głos był chrapliwy i pełen pożądania. „Nie ma nikogo w pobliżu tego budynku, więc nawet gdybym miał cię tam zabrać pod okno, nikt by nas nie zobaczył. Gdyby przypadkiem ktoś nas zobaczył, wydłubałbym mu oczy za to, że ośmielił się spojrzeć”.