Rozdział 24

„Pada deszcz?” Sebastian wyszedł na balkon i wyjrzał. Naprawdę padało. Następnie spojrzał dalej w dół i zobaczył kobietę klęczącą w deszczu, patrzącą na swoją podłogę.

Sebastian wziął parasol i zszedł na dół.

„Mistrzu Sebastianie, Mistrzu Sebastianie... Byłeś gotów zejść, żeby mnie zobaczyć”. Usta Selene były zamrożone i fioletowe. Podpełzła na kolanach przed Sebastiana i objęła go za nogi. „Mistrzu Sebastianie, posłuchaj mnie. Jeśli pozwolisz mi skończyć, nie będę miała nic przeciwko temu, żebyś mnie zabił. Proszę, daj mi szansę, żebym mogła się obronić”.