Rozdział 3 3

Nelly, znużona długą ceremonią powitalną, nie mogła powstrzymać myśli, że mogłaby rozwiązać problem znacznie sprawniej. Plotki, które słyszała o ich problemach w drodze tam, dały jej podstawowe zrozumienie tematu, umożliwiając jej szybkie rozwiązanie problemu w mniej niż dwadzieścia minut.

Jednak Nelly postanowiła celowo opóźnić rozwiązanie. Zdała sobie sprawę, że problem ten dręczył departament przez znaczny okres czasu i nie byłoby rozważne ani uczciwe pokazanie jej zdolności do rozwiązania go w mgnieniu oka. Nelly uważała, że najlepiej jest być świadomym uczuć innych i nie zwracać na siebie zbytniej uwagi w niektórych momentach.

Po pomyślnym rozwiązaniu problemu kierownik projektu był zdumiony ciężką pracą Nelly. „Pani Jackson, dziękuję za dzisiejsze poświęcenie. Zaproszę wszystkich na kolację, aby panią powitać. Potraktujcie to jako kolację powitalną z nami”.

Mężczyźni z Działu Programowania byli zachwyceni zaproszeniem i gorąco namawiali Nelly, aby do nich dołączyła. To była rzadka okazja, aby zjeść kolację z ładną dziewczyną i nikt nie chciał jej przegapić.

Jednak Nelly uprzejmie odrzuciła ofertę. „Dziękuję wam wszystkim za ciepłe powitanie. Ale właśnie wróciłam z zagranicy, a mój dziadek czeka na mnie w domu. Niestety, muszę wracać. Jednak z przyjemnością zaprosiłabym was wszystkich na posiłek, gdy oficjalnie zacznę pracę w przyszły poniedziałek”. Błysnęła do nich promiennym uśmiechem.

Jej uprzejma odpowiedź wprawiła departament w kolejny szał.

Kierownik, rozumiejąc sytuację Nelly, nie nalegał i zamiast tego zasugerował: „W porządku, przełożymy to na później. Poproszę kierowcę, żeby odwiózł cię do domu. Spotkajmy się ponownie, kiedy zaczniesz pracę w poniedziałek”.

Nelly, założywszy maskę, pożegnała się i odeszła.

Nelly wynajęła przestronny apartament z pięcioma pokojami i wszystkimi niezbędnymi udogodnieniami w kraju, kiedy była za granicą. Miał dwie łazienki, dwa salony i balkon wychodzący na wschód, oferujący idealny widok na wschód słońca. Duże okno od podłogi do sufitu i starannie zaplanowany układ sprawiały, że było to wygodne mieszkanie.

Po przybyciu do domu Tony, Ben i Donna zaczęli rozpakowywać swoje rzeczy.

Tony, jako troskliwy syn, zaczął od pokoju Nelly, zanim zajął się swoim. Ponieważ apartament został już posprzątany przed ich wprowadzeniem się, ich zadanie polegało głównie na rozpakowaniu bagażu i sprawieniu, by miejsce to przypominało dom.

Alpha Wade, zadowolony widząc, że trojaczki są samowystarczalne i troskliwe wobec innych, poczuł ulgę. Początkowo martwił się, gdy Nelly postanowiła wychowywać dzieci sama. Jednak patrząc wstecz, zdał sobie sprawę, że była to słuszna decyzja, ponieważ urodziła i wychowała troje trojga troskliwych dzieci.

Podczas gdy trojaczki zadomowiły się w nowym domu, Alpha Wade nie siedział bezczynnie. Przygotował przepyszny posiłek, który zapełnił stół jadalny, upewniając się, że znalazły się na nim wszystkie ulubione potrawy Nelly i dzieci.

Nelly została powitana tym rozgrzewającym serce widokiem po powrocie. Stół był ozdobiony pysznym jedzeniem, a cała jej rodzina była zjednoczona.

Jej czas za granicą nie był łatwy i tęskniła za obecnością dziadka, zwłaszcza za jego domowymi posiłkami. W końcu wróciła.

Tym razem nie będzie musiała już dłużej znosić rozłąki z rodziną.

„Dziadku!” Nelly cicho zawołała do Alfy Wade’a.

Alfa Wade odwrócił się, a jego oczy wypełniły się łzami na widok wnuczki. „W końcu wróciłeś”.

Przytłoczona emocjami, Nelly rzuciła się do przodu i mocno objęła dziadka. „Dziadku, tak bardzo za tobą tęskniłam”.

Alpha Wade delikatnie poklepał ją po plecach, uradowany. „Już jesteś matką. Dlaczego wciąż zachowujesz się jak mała dziewczynka?”

Nelly nic nie powiedziała, a łzy spływały jej po policzkach. Była odpowiedzialna i dorosła o wiele za długo. Teraz chciała tylko znów poczuć się jak dziecko.

Alpha Wade zrozumiał i kontynuował klepanie jej po plecach, nie wypowiadając ani słowa.

Tony pojawił się w jadalni, będąc świadkiem czułej chwili między Nelly i Alpha Wade. Uśmiech zagościł na jego ustach. Widok szczęśliwej matki przyniósł mu ogromną radość.

Nie chcąc zakłócać serdecznego spotkania, Alpha Wade nie tracił czasu na delektowanie się jedzeniem. Zamiast tego, z radością serwował swoim prawnukom, a ich uśmiechy nigdy nie znikały. Nelly wiedziała, że podjęła właściwą decyzję, zatrzymując trojaczki, gdy zobaczyła, jak zadowolony był Alpha Wade.

Choć wiązało się to z pewnym ryzykiem, było warto.

Alpha Wade spojrzał na Nelly i przemówił, jego głos był pełen troski. „Nelly, czy dzieci wiedzą, kim jest ich ojciec?”

N elly pokręciła głową. „Nigdy nie zadali mi tego pytania”.

Zmartwienie Alfy Wade'a rosło. „Czy kiedykolwiek myślałeś o tym, żeby pozwolić im poznać ich ojca?”

Wyraz twarzy Nelly stał się poważny. „Dziadku, oni są Jacksonami. Nie mają nic wspólnego z rodziną Morris”.

„Tak, ale jeśli Alfa Kilian się dowie, nie sądzę, żeby łatwo odpuścił”. Zmartwienie Alfy Wade'a go pochłonęło. Zdał sobie sprawę, że prawda może wyjść na jaw prędzej niż później, zwłaszcza że Tony był tak uderzająco podobny do Alfy Kiliana. Ich ścieżki mogą się skrzyżować, co doprowadzi do ujawnienia całej prawdy.

„Zajmiemy się tym, co się wydarzy. Nawet jeśli sprawa trafi do sądu, trzeba wziąć pod uwagę życzenia dzieci” – zapewniła Nelly z przekonaniem. Wierzyła, że nie przegra w walce o opiekę. „Poza tym, nie byłby dobrym ojcem”.

„Alpha Larry jest dobrym człowiekiem. Nie rozumiem, dlaczego jego wnuk zachowuje się w ten sposób... Jeśli dowie się, że urodziłaś trójkę pięknych dzieci, na pewno je pokocha. To wstyd, że...”

„Stary pan Morris jest osobą o dobrym sercu, ale los nie pozwolił mu poznać prawnuków” – stanowczo oświadczyła Nelly.

„Dowiedziałam się z wiadomości, że Alpha Kilian się zaręcza!” – nagle wspomniał Alpha Wade.

Serce Nelly trochę zapadło. Nawet po tylu latach, jej serce wciąż ściskało się na wspomnienie jego imienia.

„To wspaniale. Kiedy będzie miał własne dzieci, nie będzie próbował odebrać mi Tony’ego i innych, nawet jeśli odkryje prawdę” – próbowała uspokoić się Nelly.