Rozdział 461

Ależ ja chciałem sobie na to pozwolić, gdy tylko przekroczyłem próg drzwi wejściowych.

Miejsce wyglądało dokładnie tak, jak je zapamiętałem, tyle że zamiast być wypchane po brzegi wieszakami z ubraniami i stosami butów, było przestronne i przewiewne.

Drewniane podłogi przyjemnie skrzypiały pod moimi stopami, gdy wchodziłem do środka, maślano-żółte światło słoneczne sączyło się przez duże okna wychodzące na ulicę. Jedną ścianę zdobił długi mahoniowy blat, drugą stary ceglany kominek.