Rozdział 165

Prychnęłam, krzywiąc się z bólu, jaki to spowodowało. „Poza tym, że jesteśmy słabi w porównaniu do wilkołaków. Nie mamy twoich zdolności uzdrawiania ani siły. Czasami czuję się, jakbym była zrobiona ze szkła w świecie, w którym wszyscy inni są zrobieni ze stali”.

Edwin zmarszczył brwi, nakładając maść na mój guz. Jego dotyk był delikatny, a mimo to palił mnie na wiele sposobów. „Naprawdę tak to widzisz?”

Kiedy nie odpowiedziałem, westchnął i zaczął podwijać rękawy, odsłaniając żylaste przedramiona.