Rozdział 1 Oddział pierwszy

„Co masz na myśli?” zapytała Julia. Kłóciła się przez telefon przed budynkiem sądu przez ostatnie dziesięć minut.

Dzisiaj był dzień jej ślubu. Ona i jej ukochany ze szkoły średniej Brad mieli się tu spotkać o 10.30, żeby wziąć ślub.

„Brad, jest dziesiąta czterdzieści pięć rano, gdzie jesteś?” – zapytała drżącym głosem.

„Julia, dzisiaj nie przyjdę” – powiedział Brad.

„Co masz na myśli? Dzisiaj mamy się pobrać” – powiedziała ponownie. Tym razem poczuła, że coś spływa jej po oczach. Pociągnęła nosem, żeby odgonić łzy, żeby jej makijaż się nie zniszczył.

„Julia, nie sądzę, żebym kochał cię na tyle, żeby chcieć się z tobą ożenić i mieszkać razem w tym samym domu” – powiedział. Poczuła, że jej serce się zapada.

Planowali ślub razem odkąd się oświadczyli. Wiedział o jej marzeniu o ślubie i zamieszkaniu w domu z ogrodem, w którym dzieci mogłyby się bawić. Nie miał domu z ogrodem, ale planowali go kupić.

„Nie będę cię zmuszać do kupna domu z ogrodem” – powiedziała. Prawdopodobnie obciążenie finansowe było dla niego zbyt duże. Powodem skromnego ślubu były finanse. Oboje nie byli bogaci, ale gdyby połączyli siły, mogliby wygodnie żyć.

Ponieważ oboje byli sierotami, nie mieli nikogo, kogo mogliby zaprosić na prywatny ślub. Planowali zorganizować prywatny ślub i powiedzieć o tym znajomym później.

„Brad, kochanie, nie dołączysz do mnie?” – rozległ się głos z wnętrza pokoju. Julia wiedziała, że głos brzmiał znajomo, ale w tej chwili nie potrafiła go umiejscowić.

„Kto to jest?” Julia krzyknęła stłumionym głosem.

„Czy zaczynasz coś słyszeć?” zapytał ją Brad.

Julia doskonale wiedziała, że słyszy znajomy głos. Znała ten głos. To był głos jej najlepszej przyjaciółki.

„Czy to Emma?” zapytała tym razem, a z jej drugiego oka popłynęły łzy.

„Dlaczego Emma miałaby tu być?” zapytał Brad.

Julia zawsze była podejrzliwa wobec swojej przyjaciółki i chłopaka i w końcu jej podejrzenia okazały się prawdziwe.

„Julia, idź do domu, a ja przyjdę do ciebie w nocy” – powiedział.

„Poczekałabym tutaj, aż tu dotrzesz” – powiedziała Julia. Jej głos był błagalny. „Wybaczyłabym ci, nawet gdybyś mnie zdradziła. Proszę, po prostu przyjdź, nie zawstydzaj mnie” – dodała błagalnie.

„Okej, tak, Emma jest tutaj i wiesz co, Julio, to jest koniec między nami. Nie mogę się z tobą ożenić ani zostać z tobą. Po prostu rozstańmy się tutaj” powiedział.

„Nie, proszę” Julia błagała, mając twarz zalaną łzami. Jej prośby spotkały się z pustą ciszą. Brad przerwał połączenie.

Julia wyrwała telefon z uszu i postanowiła zadzwonić jeszcze raz, ale teraz odkryła, że połączenie nie przechodzi. Brad zablokował jej linię.

Przykucnęła tuż przed budynkiem sądu. Nie obchodziło jej, czy ludzie na nią patrzą. Po prostu wyrwano jej serce, rozbito je na kilka kawałków i podano jej.

Wypłakała się, ale nie mogła nie usłyszeć rozmowy mężczyzny, który stał niecały metr od niej.