Rozdział 379 Deszczu, zbliżasz się do śmierci (część pierwsza)

„Mamo, powiem ci sekret!” Justin odwrócił się w ramionach Edwarda, by spojrzeć na Daisy, która szła za nimi; pochylił się do przodu i złożył swoje małe rączki wokół ust, zanim krzyknął: „Wiesz co, mamusiu? Tata nie jest na ciebie zły! On tylko udaje, że jest i chce, żebyś mówiła mu miłe rzeczy i była czarująca!” Chociaż Justin powiedział, że to sekret, nawet nie ściszył głosu. Praktycznie krzyknął to na głos. Oczywiste było, że chciał, żeby jego tatuś go usłyszał.

„Co ty przed chwilą powiedziałeś? Ty mały bachorze! Czy teraz współpracujesz ze swoją mamusią i mnie dręczysz? Świetnie. To po prostu wspaniale. Nie będę cię już trzymał, jeśli nie będziesz po mojej stronie. Teraz idź sam”. Wyglądało na to, że tym razem Edward był naprawdę zły. Postawił Justina na ziemi, a następnie wszedł do pudełka, nie oglądając się już na żonę i syna. Zarówno Daisy, jak i Justin nie spodziewali się tego; na chwilę zamarli w osłupieniu. Kilka sekund później spojrzeli na siebie i wymienili zdezorientowane spojrzenia; oboje wzruszyli ramionami i uśmiechnęli się. Może za bardzo drażnili Edwarda i naprawdę się zdenerwował.

„Hej, Edwardzie. Czemu jesteś sam? Gdzie są Justin i Daisy? Nie byli z tobą przed chwilą?” zapytał Rain, widząc jak Edward otwiera drzwi. Spojrzał przez ramię Edwarda i próbował znaleźć Justina i Daisy. Gdy upewnił się, że za Edwardem nikogo nie ma, poczuł się zdezorientowany. Rain spojrzał na Edwarda z grymasem na twarzy, jakby Edward miał odpowiedź, której chciał, wypisaną na twarzy.