Rozdział 305 Ale kochanie, płaczesz (część druga)

„Kochanie, co się stało?” Edward wyciągnął rękę i chwycił ją za ręce. Chciał się odwrócić, żeby ją sprawdzić. Dlaczego była w jego biurze o tej porze? Przypomniał sobie, że miała do napisania raport. Może już go skończyła.

„Nie ruszaj się. Chcę tak zostać przez chwilę”. Daisy wyczuła jego ruch i zacisnęła ramiona wokół jego talii, zamknęła oczy, rozkoszując się słabym zapachem jaśminu, który od niego dochodził. Zdała sobie sprawę, jak uspokajające było wiedzieć, że może polegać na kimś, gdy została skrzywdzona. Czuła, że nic już nie ma znaczenia i wszystko będzie dobrze, dopóki on będzie przy niej.

„Więc co się stało?” zapytał Edward, jego głos nigdy nie był tak łagodny. Nie poruszył się, jak prosiła. Zdał sobie sprawę, że to pierwszy raz, kiedy ujawniła przed nim swoją wrażliwość, co było bardzo rzadkie, ponieważ zawsze wydawała się silna i zdecydowana. Zastanawiał się, co się wydarzyło w bazie wojskowej? Czy miała kłopoty z powodu złego raportu? A może ktoś znowu odebrał jej awans? Ostatnim razem zadzwoniła do Justina i płakała przez telefon z tego powodu. Ale nic z tego nie miało sensu. Ćwiczenia wojskowe właśnie się skończyły. Chociaż nie był zaznajomiony ze sposobem działania wojska, wiedział, że będzie za wcześnie, aby uzyskać wynik. Więc co, u licha, się działo?