Rozdział 231 Daisy, kocham cię (część druga)

Więcej pisma odręcznego w innej gazecie brzmiało: „Edwardzie, mój Edwardzie, czy wiesz, ile razy wołałam cię po imieniu, gdy leżałam na łóżku w trakcie porodu? Nie przeszkadza mi, że nie pojawiłeś się podczas mojej ciąży. Ale czy mógłbyś być dla mnie miłosierny i nie pozwolić mi zobaczyć tej słodkiej sceny z inną kobietą w tak wyjątkowym dniu? Chociaż powtarzałam sobie, że dopóki jesteś szczęśliwy, nie przeszkadza mi posiadanie tylko twoich zdjęć. Ale jak bardzo miałam nadzieję, że w tym wyjątkowym dniu mógłbyś rzucić mi łagodne spojrzenie, aby mnie pocieszyć, lub piękny uśmiech, aby mnie zachęcić. Ale nic, właściwie nic od ciebie nie ma. Nigdy nie należysz do mnie”.

Łzy spływały po twarzy Edwarda. Zastanawiał się, jak wiele przegapił z jej chwil bezradności i strachu. Była wspaniałą matką, która wychowała tak troskliwego i mądrego syna. Nigdy nie płakał z żadnego powodu, ale dziś nie mógł powstrzymać łez nad jej słowami. „Daisy, co mam zrobić? Twoje życie było takie trudne. Jestem gotów stracić wszystko, ale nigdy nie odzyskamy tych utraconych chwil. Kocham cię. To nie jest impuls chwili, ani słodkie słowa, aby cię zadowolić. Kocham cię, ponieważ tak bardzo mnie wzruszyłeś i cenię cię. Moja miłość do ciebie nigdy się nie zmieni, pomyślał Edward.

Podniósł kolejną gazetę, jego ręce drżały. Były na niej plamy krwi, co go zszokowało. Panika narastała w nim, gdy zobaczył krew. Ale na gazecie było zdjęcie jego z piękną kobietą, popularną piosenkarką. Jej twarz była anielska, a figura supergorąca. Na zdjęciu kobieta szepnęła mu coś do ucha i uśmiechnęła się wdzięcznie. Scena była bardzo słodka. Pismo odręczne na gazecie sprawiło, że Edward pomyślał, że musiała bardzo się starać, aby napisać te słowa, jakby nie miała nawet siły, aby utrzymać długopis.