Rozdział 568

Następnego ranka obudziłem się powoli. Słońce świeciło jasno za moim oknem. Musiało być jeszcze wcześnie. Wydawało się, że promienie słońca wpadały mocno i nieprzerwanie. Nawet zasłony nie mogły przyćmić ich blasku.

Jednak byłem uparty i oszołomiony, bo nie spałem przez większość nocy, rozmyślając o tym, co powiedział Nicholas. Bez wątpienia zapłacę za to później dzisiaj.

Na razie jednak mogłem odpocząć. Elva nadal drzemała obok mnie.