Rozdział 1496

„..” Alex nigdy nie wyobrażał sobie, że krucha kobieta, która zawsze mówiła tylko „Tak” lub „Tak, Alex” w jego obecności; która mówiła tylko „Odejdę” z uśmiechem w dniu, w którym ją wyrzucił, może być tak logiczna i dobra w obronie swojej sprawy. Jej umysł był jasny i zorganizowany, w niczym nie przypominał kobiety, która była u jego boku przez ostatnie siedem do ośmiu lat. Co więcej, Alex zdał sobie sprawę, że wszystko, co mówiła, było prawdą.

„Tak jest! Obwiniałem ją za to, że znalazła sobie kogoś innego po czterech miesiącach rozłąki, ale jak udało mi się zapomnieć, że to ja ją wyrzuciłem bez wahania? Czy myślałem o tym, gdzie się zatrzyma? Albo że ona mogłaby mi powiedzieć, gdzie jest droga? Albo jak bezradna by się poczuła, gdybym ją wyrzucił w pośpiechu, nawet nie dając jej dowodu osobistego? Nie, ponieważ zawsze uważałem, że jej miłość do mnie jest naturalna, a kiedy okazuję jej choćby najmniejsze uwielbienie, to ma to być jakiś rodzaj prezentu” - pomyślał, marszcząc brwi, patrząc bez słowa na kobietę rozciągniętą na ziemi.

Łzy Jane nadal płynęły, a jej włosy latały i plątały się na wietrze. Jej twarz stawała się coraz bledsza z każdą sekundą, a z jej ust odpłynęła cała barwa. Jej sarnie oczy drżały od łez, które zbierały się w jej oczach, sprawiając, że wyglądała tak samo wytrwale jak zawsze. Poza tym jej ciążowy brzuch był całkowicie odsłonięty przez rozdarcie bluzki, kiedy dwa guziki odpadły. Klęcząc na ziemi, jej nogi były w idealnym miejscu, aby podeprzeć brzuch, ale jednocześnie sprawiało to, że wyglądała jeszcze bardziej żałośnie i krucho niż kiedykolwiek.