Rozdział 128

W deszczu Sabrina klęczała przed grobem Grace z czarnym parasolem nad głową. Przed grobem Grace leżał bukiet żółtych i białych kwiatów. Łzy płynęły z oczu Sabriny, gdy mówiła Grace: „Przepraszam ciociu Grace, że nie mogłam cię pożegnać podczas pogrzebu. Wiem, że ciągle się zmieniałaś i cierpiałaś. Jednak teraz wszystko jest dla ciebie lepsze. Zostaniesz pochowana z rodzicami i siostrą. Nie musisz już być samotna po drugiej stronie”. „Ciociu Grace, zazdroszczę ci. Po śmierci mojej matki byłaś moją ostatnią rodziną, ale teraz ciebie też nie ma”. Selene szlochała.

Dźwięk płaczu Selene był cichy, a nawet Sebastian i Kingston nie usłyszeli go, gdy podeszli bliżej. To Sabrina pierwsza usłyszała ich kroki. Zobaczyła zimnego i poważnego Sebastiana, a także Kingstona, który miał nieznany wyraz twarzy.

Kingston otworzył usta, wyglądając jakby chciał coś powiedzieć Sabrinie, ale ostatecznie nic nie powiedział.