Rozdział 50

Im więcej Josie o tym mówiła, tym bardziej się wściekała. Nawet po wypiciu szklanki wody, nie uspokoiło jej to.

Kiedy pokojówka to usłyszała, pokręciła głową. „Pani Russell, pan Russell bardzo się o panią troszczy. Być może jego dobór słów nie był odpowiedni, ale…” Nie była pewna, jakich słów użyć, więc przeszła do sedna. „Kiedy nie pracuje, zawsze wcześnie kładzie się spać. Ale dziś w ogóle nie odpoczywał. Kilka razy pytał mnie, czy już pani wróciła. Widać, że się o panią martwi”.

Josie zamarła, słysząc to. Przypomniała sobie jego uroczysty ton, kiedy przed chwilą do niej zadzwonił i jak zareagował. Cóż, to zdecydowanie dziwne.