Rozdział 97

(punkt widzenia Leah)

Po tym, jak skończyłam opowiadać Alexandrowi, co wiedziałam o nocy, kiedy Sabrina zginęła, siedzieliśmy w milczeniu przez ponad godzinę. Każdy z nas przetwarzał ciężar moich słów. Dla mnie był to ciężar ponownego przeżywania wspomnień. Dla niego był to ciężar usłyszenia historii po raz pierwszy.

Nie byłam pewna, co Aleksander myśli i czy mi wierzy, ale im dłużej siedzieliśmy w milczeniu, tym bardziej zastanawiałam się, czy aby na pewno mi wierzy.