Rozdział 590

Sebastian był pochłonięty jednym zadaniem wielokrotnego dotykania chusteczką nosa Sabriny, aby wytrzeć pot w najdelikatniejszy możliwy sposób, niemal jakby małe krople potu były żywymi stworzeniami, a Sebastian martwił się, że może je wystraszyć. Czułość w jego ruchu połączona z bezgranicznym uwielbieniem dla Sabriny były najsolidniejszym dowodem na to, jak bardzo była dla niego cenna.

Wszyscy w biurze z otwartymi ustami patrzyli na ten widok, podczas gdy Sabrina pozostała opanowana. Nadal nie mogła się do tego przyzwyczaić, ale odkąd Sebastian wrócił z Kidon City, był wyjątkowo uważny na Sabrinę przez ostatnie dwa dni. Podejrzewała, że było to motywowane poczuciem winy, ale posunął się nawet do tego, że wziął dla niej kąpiel i upewnił się, że umył nawet najbardziej intymną część jej ciała z całkowitą czułością. Po kąpieli poświęcał czas na wysuszenie jej włosów, zanim zaniósł ją do łóżka, aby mogła spać w swoich ramionach. Już tak bardzo przyzwyczaiła się do rutyny, że znalazła sposób, by zachować spokój, stając twarzą w twarz z niesławnym „diabłem”, jak twierdzili inni, mimo że nadal trudno jej było zrozumieć mężczyznę lub przezwyciężyć instynktowny strach przed nim. Zdolność adaptacji człowieka była naprawdę nieograniczona.

Obecna sytuacja była tego doskonałym przykładem. Opanowanie Sabriny pozostało niezachwiane, pomimo faktu, że ludzie wokół nich byli na skraju załamania się ze strachu. Niektórzy nie odważyli się nawet oddychać, a chociaż wyraz twarzy Sebastiana był stosunkowo łagodniejszy niż zwykle, wielu czuło potrzebę rozpłakania się w jego obecności.