Rozdział 1048 Zniknięcie Mariny

W czarnym samochodzie Marina klęczała na miękkim dywanie, drżąca i rozczochrana. Popiół spadał na jej ciało, gdy ktoś gasił na niej papierosa, traktując ją jak popielniczkę.

Marina zacisnęła zęby, a jej oczy rozszerzyły się ze zdziwienia, ale nie odważyła się krzyknąć z bólu.

Głęboki głos przeciął ciszę w samochodzie. „Wygląda na to, że cię przeceniłem. Myślałem, że przynajmniej możesz zrobić wgniot w Marco, ale nie tylko wyszedł z tego bez szwanku, ale wręcz na tym skorzystał” – powiedział mężczyzna, jego ton był rozczarowany. „Ponieważ cię wykorzystałem, teraz muszę posprzątać ten bałagan. Co mam z tobą zrobić?”