Rozdział 340

Przez kilka następnych dni ciocia Mel zapraszała mnie na posiłki z Alexandrem po tym, jak miałam leczenie kroplówką dożylną. Jak sama powiedziała, oboje dorastaliśmy pod jej opieką, więc byłam dla niej jak córka. Umieszczenie nas na jednym oddziale ułatwiło opiekę nad nami.

Nie chciałam ich regularnie odwiedzać ani spędzać z nimi zbyt dużo czasu. Czułam się niezręcznie, spędzając z nimi cały dzień. Wielokrotnie próbowałam odmówić Sophii, ale nigdy mi się to nie udało, ponieważ powiedziała mi, że Alexander nie może się ruszać i jest bardzo samotny. Chciała, żebym mu dotrzymywała towarzystwa.

To była wymówka, której nie mogłem odrzucić.