Pobierz aplikację

Apple Store Google Pay

Lista rozdziałów

  1. Rozdział 151 Ucieczka
  2. Rozdział 152 Pomóż mi
  3. Rozdział 153 Czy podoba ci się ktoś inny?
  4. Rozdział 154 Czy rozwinęła się u Ciebie skłonność do przemocy?
  5. Rozdział 155 Straciła dziewictwo
  6. Rozdział 156 Słońce
  7. Rozdział 157 Mogę ją pogodzić
  8. Rozdział 158 Co o tym myślisz?
  9. Rozdział 159 Nie poniosę żadnej straty
  10. Rozdział 160 Trzecie koło
  11. Rozdział 161 Jesteś Różą
  12. Rozdział 162 Poznaj klienta
  13. Rozdział 163 Oszczerstwo
  14. Rozdział 164 Nie traktuj tego poważnie
  15. Rozdział 165 Człowiek intrygant
  16. Rozdział 166 Konkurencja
  17. Rozdział 167 Dwie osoby
  18. Rozdział 168 Zajmij się swoimi sprawami
  19. Rozdział 169 Wiem, kim jesteś
  20. Rozdział 170 Nieporozumienie
  21. Rozdział 171 Jak ta sama dziewczyna
  22. Rozdział 172 Po prostu dobrze się bawimy
  23. Rozdział 173 Lubię pulchne dziewczyny
  24. Rozdział 174 Wczoraj wieczorem był bardzo zmęczony
  25. Rozdział 175 Eleanor po prostu polegała na jego mocy
  26. Rozdział 176 Nie muszę jej schlebiać
  27. Rozdział 177 Inny plan
  28. Rozdział 178 Węże
  29. Rozdział 179 Jesteś zwolniony
  30. Rozdział 180 Wyrzuć ją
  31. Rozdział 181 Brian Came
  32. Rozdział 182 Lekcja
  33. Rozdział 183 Był tu, żeby zobaczyć Rosalynn
  34. Rozdział 184 Zniszczyć jej reputację
  35. Rozdział 185 Ona nie chciała się poddać
  36. Rozdział 186 Flirtowanie
  37. Rozdział 187 Czy on ją mścił?
  38. Rozdział 188 Mogła się na nim oprzeć
  39. Rozdział 189 Eskorta kobieca
  40. Rozdział 190 Bądź bliżej siebie

Rozdział 5 Róża

To nie był nikt inny, tylko Brian!

Przez krótką chwilę Rosalynn po prostu patrzyła na niego, wrośnięta w miejsce. Następnie szybko się odwróciła, by ukryć twarz.

Ale potem przyszło jej do głowy, że ten mężczyzna w ogóle nie znał jej twarzy. Nie było powodu, żeby się ukrywała.

Mając to na uwadze, ponownie odwróciła się ku niemu, wyprostowała ramiona i uniosła brodę.

„Panie, wygląda na to, że ma pan bardzo słabe umiejętności prowadzenia samochodu. Jak mógł pan uderzyć mnie w tył na tak szerokiej drodze ?”

Brian spojrzał na nią i uniósł brew, a jego głos ociekał sarkazmem, gdy odparł: „Czy jechałaś samochodem, czy spacerowałaś po parku? Nawet ślimak mógłby cię wyprzedzić, gdybyś jechała z takim tempem”.

Rosalynn prychnęła z niedowierzaniem.

„Przepraszam, ale ograniczenie prędkości w tym rejonie wynosi 20 mil na godzinę. Czy ty w ogóle nie zwracasz uwagi na znaki drogowe? Jeśli masz problemy ze wzrokiem, to radzę ci, żebyś kupił sobie okulary, zanim znowu wsiądziesz za kierownicę”.

Jakiż ona miała cięty język!

Brian spojrzał na nią zmrużonymi oczami.

Rosalynn poczuła, że powietrze wokół niej staje się ciężkie i przytłaczające.

Jej instynkt podpowiadał jej, żeby odsunęła się i wycofała, ale obstawała przy swoim.

Otworzyła usta, żeby spróbować z nim porozmawiać, ale Brian spojrzał na zegarek i rzucił jej wizytówkę.

„Jestem bardzo zajętym człowiekiem. Gdy naprawisz samochód, przynieś paragon do Hughes Group i poszukaj mojego asystenta. Otrzymasz zwrot kosztów”.

Po tych słowach podniósł szybę i uruchomił silnik.

Rosalynn spojrzała na złoconą wizytówkę leżącą na asfalcie i prychnęła.

Być może potrafiła znieść jego arogancję i nierozsądne skłonności, gdy byli jeszcze małżeństwem, ale teraz byli dla siebie po prostu obcymi ludźmi.

Nie było już powodu, aby tolerować jego okropne zachowanie.

Rosalynn szybko wróciła do samochodu, zatrzasnęła drzwi i odpaliła silnik. Następnie wcisnęła gaz i podążyła tuż za samochodem Briana.

Brian rozmawiał przez telefon podczas jazdy, gdy nagle jego samochód szarpnął do przodu.

Jego ciało zostało rzucone pod wpływem bezwładności, a telefon wypadł mu z ręki.

Wcisnął hamulec i wyjrzał przez okno.

Samochód Rosalynn jechał obok jego. Powoli opuściła szybę i obdarzyła go uśmiechem.

Podobnie jak wcześniej, rzuciła w niego wizytówką, która wylądowała na ziemi.

„Ja też jestem zajętą osobą. Możesz się ze mną skontaktować po naprawie samochodu”.

Brian patrzył, jak drugi samochód szybko odjeżdża, a jego przystojna twarz ciemniała z każdą sekundą.

Czy ta kobieta miała jakiekolwiek pojęcie, kim on był?

Jak ona mogła tak do niego mówić?

Jak ona śmie?

Jego tok myślenia został przerwany przez dzwonek telefonu. Pochylił się i wyłowił go spod siedzenia kierowcy.

„Brian! Coś się stało? Dlaczego nagle się rozłączyłeś?”

„Nic. Właśnie wpadłem na małego, dzikiego kota.” Górna warga Briana się wygięła.

„Och. Rozumiem. W porządku, czy wkrótce przyjedziesz? Hazard na kamieniach zaraz się zacznie.”

„Będę tam za minutę.”

Tymczasem Rosalynn czuła się podekscytowana po spotkaniu ze swoim przerażającym byłym mężem. To było wyzwalające, że w końcu mogła wyrzucić z siebie wszystkie tłumione frustracje z ostatnich dwóch lat.

Była w dobrym humorze, gdy rozglądała się po targu kwiatowym i skończyło się na tym, że kupiła kilka roślin doniczkowych na kwiatach, po które pierwotnie przyszła. Było ich znacznie więcej, niż się spodziewała, więc kazała je dostarczyć do domu.

Następnie udała się do pobliskiego centrum handlowego, aby kupić trochę artykułów spożywczych.

Rosalynn tak dobrze bawiła się, dekorując swój nowy dom, że cały czas nuciła wesołą melodię.

Nowy wygląd jej mieszkania dał jej świeżą perspektywę, a ona poczuła, że odrodziła się do nowego, lepszego życia.

Wkrótce zapadł zmrok.

W klubie Royarid Brian siedział na wielkiej skórzanej sofie i przeglądał trzymaną w ręku umowę kupna.

Stał przed nim młody, atrakcyjny mężczyzna, który wyglądał na zmartwionego.

„Panie Hughes, przegrałem w tym hazardzie. Mam nadzieję, że zajmie się pan pracownikami w moim studiu”.

Brian zacisnął usta, gapiąc się na jeden z dokumentów. Trzymał w ręku zapis oceny pracownika.

„Czy to naprawdę Rose, światowej sławy projektantka?”

Drugi mężczyzna skinął głową, lekko marszcząc brwi. „Tak, oczywiście. Rose woli trzymać się z daleka. Mam nadzieję, że uszanujesz jej prywatność i będziesz ją dobrze traktować w przyszłości”.

To była ta sama kobieta, która uderzyła go w tył samochodu.

Oczy Briana niebezpiecznie się zwęziły.

„Bądź spokojny. Będę traktować pracowników zgodnie z ich wartością. Możesz już iść”.

Młody mężczyzna zamilkł i wyglądał, jakby chciał powiedzieć coś jeszcze, ale ostatecznie zrezygnował.

Zacisnął usta i wyszedł.

Cisza zapadła w pokoju, gdy Brian nadal wpatrywał się w uśmiechniętą kobietę w aktach. Powoli jego usta rozciągnęły się w dzikim uśmiechu.

تم النسخ بنجاح!