Rozdział 2: Staraj się wspierać siebie

Minęły dwa dni odkąd ostatni raz złapała dwie ryby i dwadzieścia dwa dni odkąd przyszła na ten świat. Ten pusty dom stał się teraz ciepły.

Kiedy Chiara była mała, uwielbiała uczyć się od dziadków na wsi, jak wyplatać różne przedmioty, na przykład koszyki bambusowe i rattanowe. Uczyła się tego szybko i dobrze.

Gdy była dzieckiem, uczyła się tego po prostu dla zabawy, ale nie spodziewała się, że kiedyś okaże się to przydatne. Nie widziała tu żadnego bambusa, ale było tam mnóstwo bardzo wytrzymałych pnączy. Zrobiła wiele koszyków i koszyków rattanowych do noszenia przedmiotów.

Chiara odkryła, że żadne zwierzę nie znało ścieżki za jej domem, a jaskinia, w której mieszkała, znajdowała się na samym końcu plemienia, odosobniona i cicha.

Ona nie ma sąsiadów i żyje całkiem wygodnie jak zwierzę.

Za domem, za górą, płynie mały strumień, który dla Chiary nie jest mały.

Woda jest przejrzysta i czysta. Wypiła ją i miała słodki smak, co dowodziło, że jest to bardzo dobra woda. Cała woda dla rodziny pochodzi stąd.

W rzeczywistości za tym miejscem rośnie sporo roślin, a w strumieniu pływają ryby, ale zwierzęta z plemienia nigdy wcześniej tu nie były i nigdy nawet nie spojrzały w tamto miejsce.

Ale Chiara nigdy tak naprawdę z tego nie wyszła. W świecie zwierząt strumień ten był wyjątkowo mały.

Nie chodzi o to, że plemię Króla Lwa tego nie odkryło, ale po prostu patrzyło w dół na ten mały strumień.

Samice orków są niemal w całości wysokie i silne, a ich dzienne spożycie pożywienia jest również bardzo duże. Czy są jacyś szczupli mężczyźni? Oczywiście, że istnieją, ale szczupłe samce po prostu nie mają szans na przeżycie.

Jeśli w plemieniu jest szczupły samiec, jest bardzo prawdopodobne, że jego samica bardzo go kocha, a mężowie tej samicy są silni i mogą go utrzymać.

Jednak taka sytuacja praktycznie nie występuje w świecie zwierząt. Świat zwierząt szanuje silnych, a większość matek po prostu porzuca swoje słabe młode.

Chiara często wymykała się z plemienia wąską ścieżką, ale odważyła się znaleźć trochę jedzenia tylko poza jego obrębem. Była tak słaba, że nie odważyła się pójść daleko.

Teraz jej jedynym celem jest przytycie. Przecież w swoim poprzednim życiu była piękną i inteligentną kobietą.

Rysy twarzy tej osoby wydają się być dokładnie takie same jak w jej poprzednim życiu.

Ona po prostu chce się utuczyć, żeby pokazać innym bestiom, że ona, Chiara, nie jest brzydką kobietą, ale wielką pięknością!

Myśląc o tym, Chiara znów cicho westchnęła. Ostatnio bardzo starała się jeść, pić i dbać o siebie, ale mimo to nie przytyła ani trochę. Jej twarz nadal była zapadnięta...

To naprawdę nie wygląda dobrze.

Nie wiem dlaczego, ale w ciągu ostatnich dwóch dni miała wyjątkowo duży apetyt. Wcześniej potrafiła zjeść jedną rybę dziennie, ale tego dnia złowiła dwie ryby i zjadła je wszystkie w jeden dzień.

Od dwóch dni bez przerwy szuka jedzenia. Jest tak głodna, że bardzo szybko robi się głodna. Złapała wszystkie ryby za domem.

Tego dnia po śniadaniu poszła w góry za swoim domem, aby poszukać jedzenia. Tym razem planowała wejść głębiej.

Ponieważ ona już ukończyła peryferie.

Chiara niosła na plecach wiklinowy kosz, a w jednej ręce trzymała gruby drewniany kij i idąc, pukała w drzewa. Niespodziewanie natknęła się na drzewa kasztanowe, których było mnóstwo!

Chiara podniosła kamień, a następnie kasztanową piłkę, która upadła na ziemię. Gdy kamień uderzył w ziemię, ukazały się okrągłe kasztany, które widziała w poprzednim życiu.

„W tym świecie zwierząt wszystko jest duże. Ryby są duże, kasztanowe kulki są duże, a kasztany też są duże”.

Chiara powiedziała, patrząc na kasztan wielkości pięści, który trzymała w dłoni.

Teraz jest bardzo szczęśliwa. Dawniej kasztany jadano jako przekąskę, ale teraz stanowią podstawę pożywienia!

Jest tak wiele kasztanów i są tak duże, że może zjeść cały posiłek!

Bóg jeden wie, kiedy ostatni raz jadła pełny posiłek.

Jedyny raz, kiedy poczułem się pełny, to wtedy, gdy zjadłem ten kawałek mięsa od orka...

Spojrzała na kasztany, które spadły na ziemię. Niektóre były jeszcze kasztanowymi kulkami, podczas gdy inne już eksplodowały.

Postanowiła więc najpierw pozbierać eksplodujące kasztany leżące na ziemi, aby uniknąć ich zniszczenia.

Kasztany były tak duże, że Chiara napełniła swój koszyk, zbierając zaledwie kilka. Więc wróciła do domu, żeby zjeść lunch.

Już po chwili poczuła głód. Jej żołądek naprawdę szybko zrobił się głodny.

Chiara wróciła, dotykając głodnego brzucha. Poczuła się lekko melancholijna.

W świecie zwierząt kobieta może mieć wielu mężów-bestii, ale mężczyzna może mieć tylko jedną kobietę. Po tym jak zostaną parą, samiec jest odpowiedzialny za polowanie i opiekę nad samicą.

Świat skupia się wokół kobiet i słuchamy wszystkiego, co mają do powiedzenia.

Po powrocie do plemienia wyszła i potajemnie przechadzała się po plemieniu.

I po tym, jak tak chodziła, żaden inny ork nie zauważył jej obecności...

Potem odkryła, że prawie każda dorosła samica w Plemieniu Króla Lwa miała kilku partnerów, a jedna z nich miała nawet dwudziestu okrutnych mężów.

Ta samica była także najbogatszym zwierzęciem w plemieniu Króla Lwa. Dwudziestu samców wychowało jedną samicę, dbając o jej kondycję i siłę.

Jednak Chiara , bestia z nowoczesną duszą, uważała, że bestia ta jest dość brzydka . Ważył prawdopodobnie ponad 180 kilogramów i nie potrafił nawet chodzić pewnie.

Mając za męża potężnego zwierzę, nie trzeba martwić się o jedzenie, ubranie i schronienie. Samica musi jedynie dobrze opiekować się młodymi w domu.

Tak naprawdę, jeśli chodzi o opiekę nad młodymi, większość obowiązków spada na samce.

Gdyby spojrzeć na nich z dzisiejszej perspektywy, mężczyźni ze Świata Bestii są po prostu idealni.

Mężczyźni są odpowiedzialni za wychowywanie rodziny i opiekę nad dziećmi. Kobiety mówią, co jest słuszne i odpowiadają za jedzenie, picie i zabawę. Jeśli będą chcieli mieć dzieci, to je będą mieli, a jeśli nie będą chcieli, to nie.

W tym przypadku partner ma pierwszeństwo, a dzieci nie są ważniejsze od partnera.

Im więcej Chiara o tym myślała, tym bardziej popadała w melancholię. Zaakceptowała fakt, że podróżowała w czasie, a także fakt, że żyje w świecie zwierząt.

Teraz jednak ledwo jest w stanie się sama utrzymać, a nawet nie może znaleźć męża, który by się nią zaopiekował.

Gdy o tym pomyślała, nie mogła powstrzymać łez.

„Wow… To jest zbyt trudne. Widząc, jak jedzą mięso, ja też mam ochotę je zjeść, wow.”

Na koniec poszłam do domu płacząc.