Rozdział 1: Życie w Świecie Bestii

Dzisiaj mija dwudziesty dzień odkąd Chiara przybyła do Świata Bestii.

W tym czasie znajdowała się nad strumieniem i przygotowywała się do połowu ryb.

Wszystkie ryby w świecie zwierząt są duże i tłuste, a jedna ryba wystarcza jej na cały dzień.

Patrząc na swoje odbicie w wodzie, Chiara westchnęła.

Ostatnio bardzo starała się jeść, ale nadal jest bardzo szczupła i nie wydaje się, żeby przybrała na wadze.

Jej brzuch burczał. Nie wiedziała dlaczego, ale od wczoraj bardzo szybko robiła się głodna, więc musiała wyjść wcześnie rano na ryby.

Chiara wyjęła mały kawałek mięsa, włożyła go do plecionego przez siebie koszyka z rattanu i umieściła w wodzie.

Ten kawałek mięsa rozdzielono pomiędzy plemię, a ona dostała tylko mały kawałek, co zdecydowanie nie było dla niej wystarczającą ilością do zjedzenia, więc postanowiła użyć go jako przynęty.

Wkrótce jedna lub dwie ryby podpłynęły, podążając za zapachem surowego mięsa.

Nie wskoczyli od razu do wiklinowego kosza, lecz przez jakiś czas krążyli wokół wejścia, upewniając się, że nie ma żadnego zagrożenia, zanim wpłynęli do środka.

Oczy Chiary zabłysły, dziś były dwie ryby!

Widząc, że dwie ryby wpłynęły do środka, Chiara podniosła pozostałe na wiklinowym koszu pędy, a kosz natychmiast stanął na swoim miejscu.

Dwie ryby w środku zdały sobie sprawę z niebezpieczeństwa i natychmiast stawiły opór. Widząc to, Chiara pobiegła naprzód i z siłą nacisnęła kosz z winem.

Po długim czasie w końcu ucichło.

Być może ryba straciła energię.

Na szczęście nie miał już sił, a Chiara również.

Chiara zamknęła pokrywę wiklinowego koszyka, a następnie wyciągnęła trochę twardej trawy, aby mocno związać koszyk i pokrywę.

Upewniwszy się, że ryba nie wyrwie się, położyła się niedaleko na trawie, nieco wyczerpana.

„Woo, woo, woo, woo…”

Chiara nie mogła powstrzymać się od szlochu.

W wieku młodzieńczym potrącił ją samochód, a gdy otworzyła oczy, znalazła się w świecie zwierząt.

To nie jest jej ciało, ale tak się składa, że twarz i rysy twarzy są do niej podobne.

Ona jest po prostu zbyt chuda i ma zapadnięte policzki.

Kiedy tu przybyła, znajdowała się w ogromnej jaskini.

Później przybył pewien człowiek, nie ... należy powiedzieć, że był orkiem.

Rzucił jej duży kawałek krwawego mięsa, co ją naprawdę wystraszyło.

Ork zmarszczył brwi, widząc jej przestraszone spojrzenie.

Wtedy, jakby przyswoił sobie coś, lekko podniósł rękę i kawałek mięsa przed nią otoczył ogień.

Chiara była zszokowana.

To była prawdopodobnie ta nadprzyrodzona moc, o której wyczytała w powieści o świecie bestii, prawdopodobnie...

Po zgaszeniu ognia mięso zaczęło wydzielać mięsny aromat.

Chiara była w tym czasie bardzo głodna. Podeszła, by podnieść kawałek mięsa, ale zapomniała, że mięso dopiero co zostało ugotowane, więc od razu ją poparzył i na jego powierzchni pojawiły się bąbelki.

Chiara krzyknęła i nagle popłynęły jej łzy. Płakała jeszcze mocniej, gdy pomyślała o tym, co się jej przydarzyło.

Nagle jej zraniona ręka pokryła się szronem, a poparzone miejsce przestało boleć.

Z łzami spływającymi po twarzy spojrzała na wysokiego orka przed sobą, tylko po to, by zobaczyć, jak porusza ręką i wskazuje na kawałek mięsa, mówiąc chłodno: „Jest brzydkie i głupie, możesz je teraz zjeść”.

Powiedziawszy to, odwrócił się i opuścił jaskinię.

Gdy orkowie odeszli, Chiara od razu zaczęła jeść mięso, ale pierwszy kęs wypluła.

Mięso było ugotowane, ale było bardzo rybne i pozbawione smaku. Na koniec zjadła, aż się nasyciła, a w jej oczach pojawiły się łzy.

Kawałek mięsa był wyjątkowo duży i po tym, jak się najedzono, został jeszcze spory kawałek.

Chiara wyciągnęła część dużego gniazda słomy z jaskini, zrobiła słomianą matę i położyła na niej mięso.

Zaraz po tym, jak położyła mięso na miejscu, nagle poczuła silny ból głowy i zemdlała.

Ale nie spodziewała się, że gdy się obudzi, znajdzie się w gorącym uścisku, a następnie poczuje silny ból od spodu...

Nagle zdała sobie sprawę, przez co przechodzi. Płakała i walczyła, ale to nic nie dało. Potem... zajęło to sporo czasu...

Chiara nie mogła powstrzymać dreszczy, gdy o tym pomyślała. Na początku było naprawdę bolało...

Była jeszcze młodą dziewczyną w XXI wieku, ale dopiero co tu przyjechała

Niebo utraciło swoją niewinność.

Chociaż... niewinność nie wydaje się być aż tak ważna w świecie zwierząt.

Gdy się obudziła, miała w głowie jeszcze kilka wspomnień.

Myślę, że to pamięć tego ciała. Dzięki tym wspomnieniom zrozumiała coś na temat świata zwierząt.

Imię tego ciała to również Chiara i obecnie żyje ono w plemieniu Króla Lwa.

Dlaczego mówisz, że chodzi o obecne życie?

Ponieważ przybyła tutaj, aby uciec, nie jest kobietą z plemienia Króla Lwa.

Ona i jej rodzina zostali rozdzieleni przez dzikie bestie, a następnie porwani przez orków z plemienia Króla Lwa, którzy wybrali się na polowanie i zabrani z powrotem.

Świat zwierząt nie lubi szczupłych samic.

Kobiety, które są zbyt szczupłe, uważa się za bezpłodne.

Samce w świecie zwierząt lubią pulchne samice, które są symbolem zdrowia i silnej reprodukcji.

Ciało to właśnie osiągnęło dorosłość i przeszło ceremonię osiągnięcia dojrzałości w Plemieniu Króla Lwa.

Tak zwana ceremonia osiągnięcia dojrzałości jest w rzeczywistości wyborem bestialskiego męża.

Wybór pierwszego męża-bestii jest bardzo ważny, musi być silny, w przeciwnym razie nie będzie w stanie pokonać pozostałych mężów-bestii w przyszłości.

Niestety, ciało było zbyt chude i żaden mężczyzna nie przyszedł, aby się do niej zalecać.

Jeśli nie będzie miała partnera będącego lwem, nie będzie mogła być uważana za samicę w plemieniu Króla Lwa i plemię nie będzie się nią dobrze opiekowało.

Tutaj, jeśli samica chce dołączyć do plemienia, musi znaleźć partnera wśród członków plemienia.

Chciała znaleźć to ciało, ale żadne zwierzę nie było nią zainteresowane.

Plemię wysyłało jej tylko odrobinę mięsa dziennie, aby mieć pewność, że nie umrze z głodu. Jeśli chciała mieć więcej jedzenia, musiała wyjść i wybrać się z kobietami z plemienia.

Niestety, była zbyt słaba i musiała wyjść z grupą zbierającą, aby napełnić swój żołądek.

Zmarła na zewnątrz z powodu głodu i choroby, której się nabawiła podczas ucieczki.

Niestety, w drużynie brakowało jednego orka, ale nikt tego nie zauważył, a ork, który dostarczył mięso, nawet nie zauważył, że jej nie ma w domu.

Biedny ork umarł na zewnątrz, a potem Chiara przejęła jego ciało.

Następnie została podniesiona przez orka.

Później, gdy orków nie było już w pobliżu, Chiara wymknęła się.

Podążając zapamiętaną trasą, skręciła w ukrytą ścieżkę prowadzącą do domu.

Ścieżka ta musiała zostać odkryta przez pierwotnego właściciela przez przypadek.

Kiedy Chiara po raz pierwszy wróciła do domu, była oszołomiona.

Nie ma tam żadnego domu, jest tylko rozwalona jaskinia, w której znajduje się tylko słomiane gniazdo.

Chiara nie mogła przestać płakać.

Płaczę z powodu tego ciała, to ciało jest takie nieszczęśliwe.

Ponieważ była zbyt chuda, aby znaleźć męża, nie mogła dołączyć do plemienia i nie można było się nią dobrze opiekować.

Jak mogła przytyć bez jedzenia? Bardzo starała się przetrwać, w przeciwnym razie nie szłaby swoim szczupłym ciałem za plemieniem, żeby zbierać owoce.

Niestety, los spłatał jej figla i nie udało jej się wytrwać.

Myśląc o tym, Chiara położyła rękę na sercu i szepnęła: „Nie martw się, będę dobrze żyć z tobą”.