Rozdział 4 Przychodzi po nią ordynans

Na szczęście Nina była dobrą pływaczką i szybko uratowała chłopca z wody. Kiedy Nina wyciągnęła dzieci z wody, dzieci zniknęły bez śladu.

Mały chłopiec, którego uratowano, zakrztusił się dużą ilością wody. Przez chwilę był oszołomiony, zanim odzyskał przytomność i zaczął płakać na cały głos, co sprawiło, że Nina poczuła ból głowy.

Uderzyła chłopca dwa razy w pośladki: „Nie umiesz pływać i jesteś tak blisko wody. Gdybym nie przechodziła obok, czekałbyś na śmierć. Czy następnym razem przyjdziesz w tak niebezpieczne miejsce, żeby się bawić?”

„Wow... już nie przyjdę.”

Chłopiec przetarł oczy i zapłakał z żalu, jakby zjadł pół funta Coptis chinensis.

Nina opuściła głowę i wykręciła plamy wody na ubraniu. „Okej, przestań płakać, wracaj szybko i nie baw sięwięcej w tak niebezpiecznych miejscach”.

„Ethan?” Nagle z drogi dobiegł wyraźny kobiecy głos.

„Shirley.” Ethan przestał płakać, zobaczył osobę stojącą na poboczu drogi i natychmiast podbiegł.

Kiedy Nina zobaczyła, że nadchodzi ktoś znajomy chłopcu, wiedziała, że na pewno zostanie odesłany. Jej ubrania były przemoczone i przyklejone do skóry, podkreślając krągłości jej ciała. Tego rodzaju powaga źle wpływała na wojsko i nie chciała być krytykowana, gdy tylko tu przybędzie.

Nina podeszła do tylnej części wysokiego zbocza, niedaleko, i widząc, że nie ma w pobliżu nikogo, zmieniła mokre ubranie.

W tym samym czasie z wojska wybiegł mężczyzna o silnej i wyprostowanej sylwetce z grymasem na twarzy. Kiedy zobaczył, że Ethan czuje się dobrze, jego brwi się rozluźniły.

Mężczyzna miał głębokie brwi i rysy twarzy gładkie jak rzeźba. Jego skóra w kolorze pszenicy dawała ludziom poczucie bezpieczeństwa. Nosił zielony mundur wojskowy bez ani jednej zmarszczki, co było zupełnie inne od tych zaniedbanych mężczyzn w codziennym życiu.

Patrząc na jego przystojną twarz, serce Shirley biło niekontrolowanie. Próbowała zachować spokój i przemówiła do mężczyzny: „Nie martw się, Ethan jest w porządku”.

Alax spojrzał w stronę brzegu wody. Nie było tam nikogo oprócz Shirley . Powiedział do niej: „Dziękuję”.

Shirley była przez chwilę oszołomiona, po czym zdała sobie sprawę, że Alax źle ją zrozumiał jako osobę, która uratowała Ethana . Przystała na błąd bez żadnego wyjaśnienia i nawet kilka razy go zrugała z perspektywy nauczyciela.

„Alax, wiem, że jesteś bardzo zajęty, ale nie możesz ignorować dziecka. Musisz poświęcać więcej uwagi Ethanowi. Zabawa w pobliżu wody jest niebezpieczna. Jeśli coś się stanie, będzie za późno, żeby żałować”.

Alax skinął głową i spojrzał na Ethana, co tak bardzo przestraszyło Ethana, że skurczył głowę. Obawiając się zbesztania, Ethan nie odważył się wspomnieć, jak wpadł do wody, a co dopiero, jak kobieta, która go uratowała, go pobiła. Opuścił głowę i nie odważył się wypowiedzieć ani słowa.

Alax nie zdenerwował się na dziecko i spokojnie powiedział: „Chodź tu, zabiorę cię z powrotem, żebyś się przebrała”.

Ethan był zadowolony , widząc, że Alax nie stracił panowania nad sobą, puścił rękęShirley i podszedł.

Widząc, że dwójka ta ma zamiar odejść, Shirley zebrała się na odwagę i zawołała: „Alax, wiem, że jesteś zajęty pracą, ale bezpieczeństwo Ethana jest również bardzo ważne. Nie mam nic do roboty w weekendy. Jeśli ci to nie przeszkadza, mogę przyjść i udzielać korepetycji Ethanowi w czasie moich wakacji. To nie tylko poprawi jego oceny, ale także ochroni jego bezpieczeństwo”.

„Nie ma potrzeby.” Alax odrzucił propozycję Shirley bez wahania.

Wchodząc do rodzinnego domu, Ethan zebrał się na odwagę i zapytał: „Tato, dlaczego nie pozwolisz Shirley mnie uczyć?”

„ To zły wpływ”. Alax cierpliwie uczył„Nadbrzeże jest niebezpieczne, nie idź tam bez osoby dorosłej. Nauczę cię pływać, kiedy będę miał czas”.

Po tym, jak Nina wyszła z wysokiego zbocza, droga była pusta, a przed nią był oddział. Była trochę zdenerwowana.

Przy wejściu do jednostki stali dwaj młodzi strażnicy, oboje wyglądali na dwudziestolatków. Nina podeszła do nich bezczelnie: „Cześć, szukam Alaxa, jestem jego żoną”.

Nina prawie odgryzła sobie język, kiedy to powiedziała. Takie słowa były tak banalne, że jej język był prawie związany.

„Co?” Wartownik pomyślał, że źle usłyszał i nie mógł powstrzymać się od zapytania: „Kim jesteś?”

Tym razem Nina powiedziała to bardziej płynnie: „Żona Alaxa ”.

Dwaj strażnicy spojrzeli na siebie, w ich oczach malował się szok. Kiedy kapitan się ożenił?

Wartownik stojący przed Niną spojrzał na nią i przypadkiem spotkał jej wzrok.

Wartownik zarumienił się, mówiąc przez telefon. „Poczekajcie tu chwilę. Pójdę i złożę raport”.

Nina czekała przy drzwiach przez kilka minut. Wkrótce strażnik przyszedł z żołnierzem, który miał około osiemnastu lub dziewiętnastu lat. Żołnierz miał ciemną skórę i mówił z południowym akcentem. Wyglądał bardzo przyjaźnie. Zanim jeszcze do niej podszedł, uśmiechnął się i odsłonił swoje duże zęby, aby ją powitać.

„Brawo, jesteś tutaj”.

„ Kapitan jest naprawdę kimś. Przyjeżdżasz tu na tak duże wydarzenie, a on nawet nie powiedział nam o tym wcześniej. O, swoją drogą, nazywam sięJack i jestem ordynansem kapitana. Poprosiłem już kogoś, żeby powiadomił kapitana. Wejdź ze mną i odpocznij chwilę”.

Jack wcale nie był nieśmiały i mówił wiele słów w bardzo poufały sposób. Nina nie mogła powstrzymać się od uśmiechu, gdy usłyszała jego staromodne imię. Pomyślała, że łatwo się z nim dogadać. Skinęła głową, uśmiechnęła się i poszła za nim do wojska. Grupa żołnierzy trenowała na placu zabaw. Zauważyli dziwną piękną dziewczynę, która nagle przyszła do wojska, i wszyscy spojrzeli na nich.

To bardzo zdenerwowało instruktora, który ich szkolił. Nakrzyczał na nich i kazał im biegać trzydzieści okrążeń wokół placu zabaw jako karę.

Jack parsknąłśmiechem i powiedział: „Brawo, nie przejmuj się tym”.

„Jak to możliwe? Są takie słodkie”. Nina również była rozbawiona i nagle poczuła, że to miejsce wydaje się całkiem dobre. Wszędzie były młode i energiczne twarze. Było o wiele wygodniej niż mieszkać na wsi.

Jack uśmiechnął się nieśmiało i potarł tył głowy. „Szwagierko, pierwszy raz słyszę, żeby ktoś użył słowa słodki, by opisać dorosłych mężczyzn, takich jak my”.

Nina się uśmiechnęła, ale nic nie powiedziała. Poszła za Jackiem do pokoju recepcyjnego.

„Szwagierko, proszę zaczekaj tu chwilę. Lider wkrótce tu będzie”.

Dla niego, dorosłego mężczyzny, pozostanie tutaj było niewygodne, więc wydał kilka poleceń, nalałNinie szklanki wody i wyszedł.

Nina spojrzała na emaliowany garnek na stole, na którym widniało pięć dużych napisów „Służmy Ludziom”, co wydało jej się całkiem stosowne.

Nie, jak Jack nazywał Alaxa? Lider zespołu? ? ?

Czy on nie jest dowódcą kompanii? Jak zostałaś liderem grupy? Awansy nie następują tak szybko, prawda?

Właśnie gdy śniła na jawie, nagle usłyszała kroki za drzwiami. Myśląc, że to Alax, szybko się wyprostowała, ale osoba ta tylko zajrzała do środka i wyszła.

Nina odetchnęła z ulgą i potajemnie zaśmiała się ze swojej nerwicy. Następnie kilku żołnierzy w mundurach wojskowych przeszło obok drzwi jeden po drugim, tylko na nią spojrzeli i odeszli. Nina uznała to za zabawne. Ci ludzie najwyraźniej przyszli ją zobaczyć, ale udawali, że przechodzą obok. Jakie to słodkie.

Nagle stała się bardzo ciekawa, jakim człowiekiem jest Alax i dlaczego ci ludzie są tak ciekawi jego żony.

„Kapitanie, moja szwagierka jest taka piękna. Widzę, że jest taka krucha. Musiała bardzo cierpiećw drodze tutaj...” Głośny głos Jacka dobiegał z zewnątrz i brzmiało to tak, jakby był tylko dwa lub trzy kroki od drzwi.