Rozdział 829

Wzdrygam się na samą myśl, każdy instynkt we mnie krzyczy, żeby tego nie robić. Mój wilk ma rację - władczy wilk Gabriela będzie ją dręczył, psuł i nawracał, by podporządkowała się jego woli. Myśl o mojej słodkiej różowo-złotej wilczycy całej pokrytej olejem, jej oczach świecących w ciemności, jej płucach wzdychających z jej wyjątkowego pragnienia, by wypełnić wolę Boga Ciemności...

Zaciskam zęby, gdy z jej pyska wydobywa się kolejny jęk. Nie, niemożliwe – nigdy na to nie pozwolę.

Ale...Faiza ma rację. Moja babcia dała mi tę więź z jakiegoś powodu - a teraz, gdy wiem, że zaakceptowanie więzi i otrzymanie znaku mojego kumpla daje mi nowy i intensywniejszy dostęp do mojej magii? Czyż nie jest... czyż nie jest moim obowiązkiem i moim przeznaczeniem, zaakceptowanie tej magii? Zwłaszcza jeśli może pomóc mojemu narodowi, a nawet - być może - zakończyć tę wojnę.