Rozdział 682

W nocy całość jest o wiele potężniejsza i bardziej oszałamiająca, czerwony i płonący wir, który sięga nieba. Tym razem bawię się nim bardziej, podgrzewając go, abyśmy wszyscy mogli poczuć ciepło bijące od niego, eksperymentując z jasnością i kolorami, przesuwając go w tę i z powrotem, aby zobaczyć, jak bardzo mogę go przesunąć. Jestem całkiem zadowolony, gdy widzę, że mogę użyć wiatru Luki, aby rozwiać go jak prawdziwe tornado, smagając nim otwartą przestrzeń przed nami, chociaż oczywiście uważam, aby nie zbliżył się za bardzo.

„Hooolly fuck” – szepcze Kapitan. Zerkam na niego, rozpaczliwie zadowolony, że mogę przedstawić tak oszałamiający punkt widzenia. On również zerka na mnie. „Czy możesz... czy możesz ze mną porozmawiać, kiedy to robisz?”

„Jasne” – mówię, wzruszając ramionami. „Nie wymaga to mojego pełnego skupienia”.