Rozdział 274

„Kochanie” – mruczy Roger, podchodząc bliżej i zakładając pasmo włosów Cory za jej ucho. „Co to w ogóle są pieniądze, skoro mamy między sobą tyle miłości, takie piękne dzieci…”

„Nie, Roger Sinclair” – Cora warczy, cofając się i wskazując palcem na jego twarz. „Nie wywiniesz się z tego, uwodząc mnie – nie tym razem –”.

„Zawsze tak jest?” mruczy Jackson, a ja odwracam głowę, by się do niego uśmiechnąć, gdy Roger i Cora zaczynają się kłócić. Rozgląda się po pokoju, myślę, że trochę zaniepokojony liczbą osób rozmawiających jednocześnie, stadem dzieci wrzeszczących radośnie, gdy biegają po pokoju, głównie podążając za Jessem jak flecista z Hameln. Mój uśmiech się pogłębia, ponieważ chociaż Jackson jest wyraźnie jednym z najpotężniejszych wilków w kraju w tej chwili, to tak słodko jest widzieć go wystraszonego przyjęciem powitalnym.