Rozdział 7

„Będziesz musiał to powtórzyć” – krztuszę się.

On nie może być poważny. Kto przy zdrowych zmysłach proponuje coś takiego? To jest kompletnie absurdalne. On na pewno stracił rozum.

Nie odpowiada mi. Podnosi tylko idealnie ukształtowaną brew. Jakby rzucał mi wyzwanie, żebym dalej udawał, że go nie słyszałem.

„Kurwa!” mruczę. W zamyśleniu wpatrując się w swoje pięty.

Milion myśli pędzi mi przez głowę. Trudno nadążyć za każdą z nich.

Ostatni i jedyny raz, kiedy byłem w pewnego rodzaju związku, to był związek z miłości. Przynajmniej tak myślałem i nie skończyło się to dla mnie dobrze.

Z drugiej strony, to co proponował, było umową biznesową. Musiało pójść strasznie źle.

Czy naprawdę mógłbym wejść w takie krycie, po tym jak zostałem poparzony? A potem odepchnięty na bok, gdy moja użyteczność się skończyła.

Wyłania się znajomy ból, który ściska moje serce. Tłumię go. Odmawiając oddania mu władzy. Służy jedynie jako przypomnienie, jak bardzo jestem złamana.

„Jak na kobietę, przeklinasz jak szewc” – mówi beznamiętnie.

Podnoszę wzrok i wściekle na niego patrzę. Nie pojmując, jak przeklinanie ma cokolwiek wspólnego z tym, o czym rozmawialiśmy. Albo co ma wspólnego z tym, że jestem kobietą.

Odpowiadam ze złością. Dając mu przedsmak tego, jak barwne jest moje słownictwo.

„Jeśli aż tak bardzo nienawidzisz mojego przeklinania, to co ja tu do cholery robię? Jeśli zamierzasz marnować mój czas, to możesz cofnąć swoją głupią ofertę i wsadzić ją sobie w dupę, ty arogancki palancie”

Jeśli mam być szczery. Byłem na krawędzi. Bycie tutaj z byłym partnerem mojego nemesis i z nim, który mnie uprzedzał. Podczas gdy walczyłem z chęcią uduszenia go, mieszało mi się w głowie.

„Wstrzymaj swoje pieprzone pazury, kotku” – rozkazuje ostrzegawczo, nie lubiąc braku szacunku. W końcu był alfą.

Warczę, wkurzając się jeszcze bardziej. „Nie jestem cholernym kociakiem i przestań mówić, co mam robić”

Ten drań tylko się uśmiecha, jakby uważał mnie za słodkiego. Nie miał pojęcia, jak niebezpieczny byłem w tej chwili.

Po chwili głęboko wzdycham. „Wróćmy do tematu. Dlaczego ja i co z tego dla ciebie?”

Tego właśnie nie mogłam zrozumieć. Nie miałam zbyt wiele czasu, żeby przetworzyć wszystko, co mi powiedział, ale nie rozumiałam jednej rzeczy. Dlaczego ja ze wszystkich kobiet?

Nie znaliśmy się. Byliśmy w zasadzie obcymi. Więc dlaczego przyszedł do mnie z tym przyimkiem? Tak, wygląda na to, że on również nienawidzi Morgana. Ale to jest granica naszej wzajemności.

„To naprawdę proste. Twoje serce zostało rozerwane na strzępy, więc nie ma możliwości, żebyś się we mnie zakochała. To mi odpowiada, ponieważ aby to zadziałało, miłość nie może być w to zaangażowana. Chcę zemsty i jestem pewna, że ty też. Daję ci szansę na odzyskanie zdrowego rozsądku i zemstę. Poza tym potrzebuję matki dla Jaxona. Kogoś, kto nie jest pieprzoną suką ani totalną dziwką, a Jaxon cię lubi, co jest rzadkością”.

Myślę o tym, co mi właśnie powiedział. Nie mogę pozbyć się wrażenia, że jego odpowiedź jest nieco niejasna. Jakby nie mówił mi wszystkiego. Jego powody wydają się uzasadnione, ale było coś jeszcze. Czegoś mi nie mówił lub czego nie rozumiałam.

Wpatruję się głęboko w jego zielone oczy. Próbuję zobaczyć, czy uda mi się dostrzec, co ukrywa. Ale on jest zamknięty. Bez emocji. Jego oczy i wyraz twarzy nie zdradzają niczego.

Czy naprawdę mógłbym wejść w taką umowę, nie wiedząc wszystkiego? Nie znając wszystkich faktów? Dywan mógłby zostać mi wyrwany spod nóg. Jak w przypadku Dylana.

Gdyby tak się jakoś stało, Alvin nie byłby nawet niczemu winien, bo wszedłem w to w ciemno.

To z pewnością źle wróży, ale czy mógłbym zmarnować taką okazję?

Dawał mi wszystko, czego chciałem i pragnąłem. Aby zemścić się na Dylanie i Morganie, co było jednym z powodów, dla których wróciłem.

Z tak potężnym alfą jak Alvin mógłbym to łatwo osiągnąć. Nikt nawet nie byłby mądrzejszy, że byłem zamieszany w ich upadek.

„W jaki sposób ta propozycja uchroni mnie przed zdziczeniem?” – zapytałem go po chwili.

Nie chciałam zdziczeć i chociaż Kiera nadal mnie rani, rozumiem, że jest tylko dzieckiem. Nadal chciałam naprawić to, co między nami.