Rozdział 6 Czy istnieje czysta przyjaźń między mężczyzną i kobietą?

„Jestem jego żoną.”

Dwaj mężczyźni przed nią byli oszołomieni, mierzyli ją wzrokiem od stóp do głów. „Ty…” „Nazywam się Lysander”.

Tym razem obaj mężczyźni byli oszołomieni

Lysander uśmiechnął się i zapytał: „Czy nie wolno dziś przyprowadzać członków rodziny na zjazd klasowy?” „Och, nie jest to dozwolone”. „W takim razie ja pójdę pierwszy”.

Weszła do baru z torbą, ale dzisiaj było tam naprawdę dużo ludzi. Josiah był absolutnym centrum uwagi. otoczony tłumem, rozmawiający z różnymi ludźmi.

Lysander nie chciał dołączyć, więc znalazł odosobnione miejsce i usiadł.

Mirage był niezwykle głośny, a Josiah wydawał się być rozgrzany. Zdjął więc marynarkę i przerzucił ją przez ramię. Ale czyjaś ręka szybko ją przejęła. „Przytrzymam ci ją”.

Lekko się uchylił, unikając jej ręki. „Wszystko w porządku. Mogę ją sam trzymać”.

Lysanne uśmiechnęła się lekko i delikatnie powiedziała: „Spójrz na tych wszystkich ludzi. Nie przestaną, dopóki nie wypiją cię pod stołem dzisiaj. Oddaj to mnie. Skup się na radzeniu sobie z nimi”.

Josiah zawahał się na moment, ale nie odmówił ponownie.

Zdjęła mu marynarkę z ramienia i nie odłożyła jej na bok, trzymając ją w swoich rękach. Nagle delikatnie pociągnęła go za rękaw, dając mu do zrozumienia, że powinien opuścić głowę.

Posłusznie pochylił się lekko, by dostosować się do jej wzrostu i przyłożył ucho do jej ust.

Szepnęła mu coś do ucha, a w jego oczach pojawił się błysk, gdy uśmiechnął się i delikatnie skinął głową w jej stronę. „Hej, o jakich sekretach szepczecie?”

Lysanne, o pogodnej osobowości, przemówiła bezpośrednio. „Powiem wam wszystkim. Josiah jest pod moją opieką, więc uważaj na słowa i nie pozwól mu pić za dużo”.

„Och, czy ci go żal, Lysanne?”

Lysanne lekko się zarumieniła. „Och, przestań, ty wielki głupcze.”

Josiah lekko zmarszczył brwi. „Nie gadaj głupot. Lysanne jest już mężatką. Nie widzisz, że jest w ciąży?”

Koledzy z klasy wydawali się go bać. Gdy tylko przemówił, nikt już nie odważył się żartować bezmyślnie i wszyscy się powstrzymali.

Mężczyzna stojący obok niego wtrącił się: „Dobra, dość już. Nie gadaj głupot tylko dlatego, że wypiłeś kilka drinków. Przyjaźń między Josiahem i Lysanne jest niezniszczalna”.

„Tak, nawet gdyby mieli zarezerwować razem pokój hotelowy, to na pewno po to, żeby razem grać. Ci ludzie zawsze gadają głupoty”.

W tym momencie Lysanne dyskretnie włożyła Josiahowi do ręki karafkę z winem, wypełnioną przejrzystym płynem, który na pierwszy rzut oka wyglądał jak białe wino.

Jednakże Lysander, stojąc nieopodal, widział wszystko. Korzystając z rozmowy, Lysanne opróżniła karafkę z białego wina i zastąpiła ją wodą mineralną.

Josiah współpracował po cichu z Lysanne, gdy szybko wziął kieliszek w jej dłoń i napełnił swój kieliszek winem, mówiąc: „Oto toast za wszystkich”.

„Za nasze studenckie dni!” „Za młodość!”

Właśnie o to chodziło na zjeździe klasowym — o gadanie o dniach nauki i wspominanie głupich i naiwnych chwil z przeszłości. Na koniec wszyscy chwiali się od picia, z wyjątkiem Josiaha, którego twarz była tylko lekko zarumieniona, ale jego umysł był nadal jasny.

Rozpiął kołnierzyk i podwinął rękawy koszuli do łokci, gdzie głęboko niebieskie podwiązki do rękawów zapięte były wokół jego bicepsów. Jego smukłe palce podniosły okulary w złotych oprawkach na jego nosie z elegancją i wdziękiem, dzięki czemu wyglądał na wysokiego i szlachetnego. Ale potem nagle lekko zmarszczył brwi, rozglądając się dookoła, zanim skupił wzrok na koledze z klasy niedaleko. Podszedł i kopnął go, mówiąc. „Zgaś papierosa. Lysanne jest w ciąży”.

Mężczyzna, z wyrazem zdziwienia w oczach, przez chwilę był oszołomiony, zanim zdał sobie sprawę, co się dzieje. Szybko zgasił papierosa i wrzucił go do kosza na śmieci. „Przepraszam, Josiah. Zapomniałem”.

Josiah spojrzał na niego. „Pamiętaj na następny raz”.

Mężczyzna szybko skinął głową i skłonił się z uśmiechem. „Tak. Tak. Tak zrobię”.

„Widziałaś kiedyś Josiaha w takim stanie?” Nagle na miejscu naprzeciwko Lysandra pojawił się mężczyzna. Nie wiedziała, jak długo tam siedział.

Lysander spojrzał na niego. Wyglądał mniej więcej na tyle samo lat, co Josiah. Prawdopodobnie też był jego kolegą z klasy. Miał nieco dłuższe włosy i nosił okulary w czarnych oprawkach. Emanował z niego aura chóru, wyglądał bardzo przyjaźnie i wydawał się mieć dobry humor. „Kim jesteś?”

„Moje nazwisko brzmi Rangel.”

Zastanawiała się przez chwilę. Jest uprzejmy i delikatny. Czy to ten, o którym wspomnieli przed chwilą? „Miles Rangel?” Miles pochylił głowę i lekko się uśmiechnął. „Znasz mnie?”

„Słyszałem, że twoi koledzy z klasy wspomnieli o tobie nieumyślnie.” Lysander powiedział, „Dlaczego nie pójdziesz z nimi na drinka?”

Miles machnął ręką. „Josiah tam jest”.

„Co w tym złego?”

Westchnął i lekko się zaśmiał. „Kiedy się uczyliśmy, Lysanne mnie ścigała”. Lysander natychmiast zrozumiał. To ten facet, o którym wspomniała mama – kumpel Josiaha. „Jesteś żoną Josiaha. Tak?” „Tak”.

„Josiah ma naprawdę szczęście, że ma piękną i elegancką żonę”. Lysander uśmiechnął się lekko w odpowiedzi, nie mówiąc ani słowa.

„Josiah bardzo się zmienił. Kiedy chodził do szkoły, był tak wybitny, że wszyscy chłopcy w szkole go podziwiali”. „Naprawdę?”

„Może dziewczyny w tym wieku lubią twardzieli. Prawie wszystkie dziewczyny go lubiły”. Miles zrobił pauzę, po czym dodał: „Z wyjątkiem Lysanne ”. Lysander powiedział wtedy: „Lysanne cię lubi”.

„Ona mnie lubi?” Miles parsknął śmiechem, jakby było w tym coś więcej. „Niekoniecznie”. „Co masz na myśli?”

Wydawał się trochę pijany, gdy podniósł szklankę i postawił ją przed oczami, by przyjrzeć się przezroczystemu płynowi w środku. „Pani Guerra, czy uważa pani, że może istnieć czysta przyjaźń między mężczyzną i kobietą?”