Rozdział 6 Niespokojne czasy

W weekend Sophia i Linda spotkały się, aby wybrać się do nowo otwartej księgarni na Flower Market Street.

„Co powiesz na to, żebym po ciebie pojechała?”– zaproponowała Linda.

„Nie, po prostu wezmę tam taksówkę”– odpowiedziała Sophia.

„Mój współtowarzyszu, czy znowu dostałeś kieszonkowe?” zapytała zaciekawiona Linda.

– Niezupełnie – odpowiedziała zgodnie z prawdą Sophia.

Mark i Susan naprawdę o tym zapomnieli, a może zrobili to celowo. Wyszli wcześnie rano i nie pokazali, że dadzą jej kieszonkowe i wydatki na życie w tym miesiącu. Nie zmartwiło to jednak zbytnio Sophii , gdyż spodziewała się tego już wczoraj wieczorem.

Wyciągnęła z regału różową skarbonkę, wybiła w niej dziurę i wyjęła banknoty studolarowe. Choć było to tylko kilkaset dolarów, była to już dla niej ogromna suma pieniędzy. O ile nie wyda ich lekkomyślnie, pieniądze wystarczą jej na jakiś czas.

Rodzina Sue ma cztery samochody o wartości od dwustu tysięcy do miliona, ale Sophia ma dopiero 17 lat i nie uzyskała jeszcze prawa jazdy, a dwóch kierowców w rodzinie jeździ dla Marka Susan , więc może tylko wziąć taksówkę.

Gdy taksówka przejechała przez budynek Chongwen, Linda wysłała wiadomość: Najwyraźniej pierwsza dotarła do księgarni: „Czy wszyscy najlepsi uczniowie z dołączonego gimnazjum przychodzą do tej księgarni w poszukiwaniu zeszytów z pytaniami? Spotkałem kilku z nich. je, gdy tylko wysiadłem z samochodu. „Potem przesłała kolejne zdjęcie odległego widoku księgarni. Na zdjęciu krzątaniny ludzi, a jedna z postaci była szczególnie wysoka i wysoka. Sophia rozpoznała to od razu. spójrz jak David.

Przez chwilę milczała, a potem nagle powiedziała do woźnicy: „Panie, proszę wyświadcz mi przysługę. Nie będę już chodzić do tej księgarni. Jeśli jest coś pilnego, muszę iść do Liceum Afiliacyjnego Miasto Pekin.”

„Dziewczyno, nie żartujesz? Jesteśmy już prawie na miejscu.”– powiedział bezradnie kierowca.

– Przepraszam, mistrzu – nalegała Sophia .

„ Dziewczyno, przemyśl to dobrze. Podróż taksówką stąd do Dongcheng i dalej do Xicheng do Haidian nie jest tania.” Kierowca znów mi przypomniał.

Zofia przez chwilę nie rozumiała, czy kierowca o niej myślał, czy obawiał się, że uchyli się od zapłaty rachunku, więc zapytała wstępnie: „A co powiesz na to, Mistrzu, wstawisz mnie na stację metra i ja jadę metrem do stacji metra? Czy możesz zaoszczędzić pieniądze?” To dużo pieniędzy.

„Ach? OK.” Chociaż kierowca był trochę zaskoczony, nadal się zgodził.

Stacja metra była w zasięgu ręki, a taksówka szybko się zatrzymała. Kierowca wyjął kod QR płatności i odwrócił się, aby spojrzeć na Sophię . Zofia wyglądała na lekko zawstydzoną: „Panie, przepraszam, nie mam pieniędzy w telefonie …”

Kiedy kierowca to usłyszał, jego mina była prawdziwa, ale też zmieszana z odrobiną litości. Powiedział: „Dziewczyno, wszystko w porządku. Zapomnij o opłatach. Od tej chwili nie jedź do tej bogatej dzielnicy willowej. To wszyscy ludzie, którzy kanibalizują ludzi bez wypluwania kości. Czy ona jest uczennicą przyległego gimnazjum? Ucz się pilnie i poważnie podchodź do egzaminu wstępnego na studia.” Silny we wszystkim …”

Jednak w tym momencie Sophia wyciągnęła już z plecaka wypchany różowy portfel i wyciągnęła banknot studolarowy. Kierowca i Sophia natychmiast byli oszołomieni.

Sophia niezdarnie podała banknoty: „Dam ci gotówkę”.

Kierowca sztywno wziął banknot: „...Dziewczyno, proszę chwilę poczekać, wydam ci resztę”.

„Nie musisz tego szukać, dziękuję.” Powiedziała Sophia , otwierając drzwi i wysiadając z samochodu.

Spojrzała na siebie i stwierdziła, że miała krótsze dżinsy, a biały T- shirt na górze stał się znacznie węższy. Nic dziwnego, że kierowca jąźle zrozumiał.

Przed stacją metra znajduje się dzielnica biznesowa, więc Sophia po prostu znalazła bankomat i wpłaciła większość gotówki na kartę. Po wpłacie pieniędzy Linda zadzwoniła do niej zaraz po wyjściu z bankomatu.

„Mój współpracowniku, gdzie byłeś?” Głos Lindy był nieco głośny.

W chaotycznym tle Sophia usłyszała znajomy głos – Davida. Wydawało się, że mówi do kogoś: „Chodźmy”.

Sophia odetchnęła z ulgą. Gdyby David wyszedł teraz z księgarni, nie spotkałaby go w przeszłości, prawda?

„Już prawie jestem na miejscu. Znalazłeś książkę, którą chcesz?”– zapytała Sophia .

„ Znalazłam książkę. Ta księgarnia jest naprawdę warta odwiedzenia. Pospiesz się, moja koleżanko z biurka, czekam.”Linda powiedziała podekscytowana.

– Tak – odpowiedziała Zofia.

Wkrótce Sophia przybyła do księgarni. Ta księgarnia jest duża, a dekoracje są przesadne i fantazyjne, podobnie jak styl na plakacie promocyjnym. Księgarnia ma przejrzyste podziały, w każdym z nich wiszą tablice, takie jak „Strefa ładowania zwierząt społecznych” i „Strefa wypoczynku dla zwierząt społecznych”, natomiast maturzyści, którzy mają przystąpić do egzaminu wstępnego na studia, powinni udać się do „Obszar Wielkich Reklamacji”.

Rzeczywiście, Sophia szybko znalazła Lindę . Jej najlepsza koleżanka z ławki miała już w ramionach kilka książek, a po zobaczeniu Sophii był jeszcze bardziej podekscytowany : „To skarbnica! Moja koleżanka z ławki, bardzo podoba mi się ten sklep! Znajdujące się tutaj zeszyty z pytaniami sąświetne! Bałam się, że że zostaną okradzieni, więc mam dla ciebie zestaw.

Powiedziawszy to, Linda podała książkę Sophii.

Sophia wzięła książkę i powiedziała z wdzięcznością: „Dziękuję”.

Opierając się na mglistych wspomnieniach z poprzedniego życia, znalazła w księgarni najlepsze tomy symulacyjne chemii i biologii, a także wybrała zbiór pytań napisanych przez znanych chińskich nauczycieli. Były to książki, które czytała w poprzednim życiu i przypomniała sobie, że zawarte w nich pytania rzeczywiście zwyciężyły w wielu pytaniach egzaminacyjnych na studia.

Po wybraniu książki Sophia poszła do kasy.

Po zapłaceniu rachunku Sophia i Linda wyszły z księgarni i spotkały grupę uczniów z przyległego gimnazjum, zarówno płci męskiej, jak i żeńskiej, na czele której stałDavid . William stojący obok Davida wyszedł z inicjatywą, aby ich przywitać: „Co za zbieg okoliczności, kupiliście wszystkie książki?”

Sophia odpowiedziała uprzejmym uśmiechem, ale jej oczy były puste i nie miała odwagi spojrzeć w stronę Davida. Linda obejrzała się: „Kupiłam to, czy po prostu nie wyszłaś?”

„To zatoczyło koło i znowu! W końcu spotkaliśmy się w Dongcheng. Rozmawialiśmy o wspólnym posiłku i dobrej zabawie. Czy wy dwoje pojedziecie?”.

„Idźcie, Linda, Sophia, wszyscy idziemy!”– powtórzyli inni uczniowie.

„Tak, tak! Jest tak dużo ludzi i jest tak głośno!”

„Więc gdzie się spotkacie?”– zapytała Linda .

„ Nadal debatujesz! Nowy Świat czy Nowy Świat? Minęło dużo czasu, odkąd odwiedziłem!”– odpowiedział kolega z klasy.

„Nowy świat!”

„Zgadzam się!”

„David, co o tym myślisz?” Ktoś odwrócił się, by zapytać Davida.

Oczy Davida, patrząc na tłum, były zimne i spoczęły na Sophii. William natychmiast zrozumiał, kiedy to zobaczył, więc zwrócił się do Sophii i zapytał: „Sophia, co o tym myślisz?”

Zofia, nagle wywołana po imieniu, potrząsnęła trzymaną w dłoni torebką z książkami i powiedziała cichym, wyobcowanym głosem: „Nie mogę iść! Właśnie kupiłam nowy zeszyt i muszę spieszyć się do szkoły, żeby dokończyććwiczenia !"

„Wow! Naprawdę nie chcesz jechać? My, David, jedziemy!”– krzyczeli niektórzy uczniowie.

„Zakończenie egzaminu nie zajmie dużo czasu, prawda?”– powtórzył ktoś inny.

Linda spojrzała na Sophię z aprobatą i powiedziała z uśmiechem: „Idźcie się pobawić! Razem z kolegą z klasy wróciliśmy do szkoły! Kupiliśmy mnóstwo zeszytów z pytaniami i nie możemy się doczekać, żeby wrócić i je przestudiować! Chłopaki dobrej zabawy! Do zobaczenia w szkole!”

Skończywszy mówić, Linda trzymała torbę w lewej ręce, a ramię Sophii w prawej i pospiesznie poszła w stronę swojego białego SUV-a.

William uśmiechnął się bezradnie, gdy zobaczył to: „…”

Kiedy się odwrócił, zobaczył Davida, który stał bez ruchu brwi i słowa, ale jego białe tenisówki z limitowanej edycji oderwały się od ziemi i szedł w przeciwnym kierunku. Tłum podążał za nim w ogromnej liczbie.

„Co wydaje się innego w przypadku Sophii?”– komentowali niektórzy uczniowie.

„ To prawda! Kiedy widzęDavida z daleka , zawsze mam ochotę do niego podbiec! Dlaczego nie pójdziesz dzisiaj na tak świetną imprezę?”

– Nie masz innych celów?

„Ehm! Przestań opowiadać bzdury!”

Ta grupa ludzi najwyraźniej nie zauważyła, że twarz Davida była tak ponura, jakby miała padać deszcz, a temperatura otoczenia była również koszmarnie niska.

William uśmiechnął się i próbował załagodzić sytuację: „Czy Sophia właśnie nie powiedziała, że musi wrócić i przestudiować pytania? Nie słyszałeś?”

„Hę?” Inni uczniowie wyrazili wątpliwości.

„Więc dlaczego Sophia odpowiada na pytania?”– ktoś zapytał z ciekawością.

„Przystąp do egzaminu na uniwersytet w Qingda!”– odpowiedział ktoś.

„Więc dlaczego Sophia chce przystąpić do egzaminu na Narodowym Uniwersytecie Tsinghua?”– ktoś zapytał ponownie.

„Och, och! Rozumiem!” Nagle powiedział kolega z klasy.

„ Wiesz, co wiesz!” Inni uczniowie wyrazili niezadowolenie.

„Dlaczego nie rozumiem? Sophia dzisiaj zniosła ból, aby jutro móc iść do tej samej szkoły, co David! W końcu egzamin wstępny na studia został już za niecały miesiąc, a ona naprawdę musi ścigać się z czasem, aby to osiągnąć takie wyniki!”– wyjaśnił kolega z klasy.

„Jeśli się nad tym zastanowić, wyraz twarzy Sophii był teraz naprawdę wyrozumiały!”– powtórzył ktoś.

„Rozumiesz, Davidzie?” Ktoś odwrócił się, aby spojrzeć na Davida i powiedział.

David nagle zatrzymał się i spojrzał na Williama: „Nic”. Powiedziawszy to, ruszył dalej.

William natomiast uśmiechał się tanio i radośnie, jakby to nie on miał teraz ponurą twarz.