Rozdział 115

W tym momencie czas zdawał się stać w miejscu. Nikt się nie poruszył. Oczy Sebastiana pociemniały od mrowienia na piersi. Jeśli chodzi o Sashę, jej twarz pokryła się szkarłatnym rumieńcem, patrzyła na niego jak przestraszona łania. Co my zrobiliśmy? Jak to się stało? Jej umysł pociemniał, gdy przywarła do ciała Sebastiana. Tymczasem ręce tego ostatniego wciąż trzymały ją w talii. Powoli ciepło jego dłoni przesiąkało przez jej ubranie, sprawiając, że jej serce zaczęło walić jak szalone. Chociaż urodziła mu trójkę dzieci, nigdy wcześniej nie byli tak blisko siebie. W tym samym czasie oddech Sebastiana stał się cięższy, gdy jego oczy przesunęły się po jej delikatnej twarzy. Tak naprawdę, Sasha była ładną kobietą.

Jej krystalicznie czyste oczy wyglądały jak para olśniewających klejnotów, a jej usta były miękkie i giętkie, kusząc go, by ich spróbował. Oczy Sebastiana pociemniały, gdy pochylił głowę, zbliżając się do niej. Sasha wstrzymała oddech, a jej serce waliło jak szalone.

„Tato, jesteś gotowy do wyjścia?” Właśnie wtedy rozległ się głos dziecka i odgłos kroków biegnących po schodach. Sasha natychmiast odzyskała zmysły, odpychając mężczyznę od siebie. Następnie pośpiesznie wyszła z jego sypialni. Matteo, który właśnie dotarł na trzecie piętro, zatrzymał kroki. Och, nie! Wygląda na to, że wszystko zepsułem mamie i tacie. Spostrzegawczy Matteo wiedział, że między jego rodzicami musi coś się dziać po ich wyglądzie. Nie mógł powstrzymać frustracji, myśląc, że nie powinien był przychodzić w złym momencie.