Rozdział 12

Próbuję utrzymać oddech w miarę równy. Nie chcę, żeby Jack wiedział, że nie śpię, ani że go widziałam. Zaciskam powieki, bojąc się patrzeć w te oczy. Powoli przesuwam dłoń, żeby znaleźć dłoń Ethana, a kiedy moje palce obejmują jego, ściskam go trzy razy mocno. Jęczy przy pierwszym ściśnięciu, przy trzecim jest już całkowicie przytomny.

„Jose, co się stało?” zapytał, siadając.

„Tutaj ktoś jest” – szepczę. Czuję, jak Ethan przesuwa się na łóżku, zanim zapala się światło.