Rozdział 135

„Sierżant kazał nam ćwiczyć dziś rano. Przydałby się lekarz drużyny, gdyby coś poszło nie tak... I może bajgle? Oddam ci.”

Zmarszczyłem brwi, czytając tekst. Czy jego ojciec nadal przekonał go i resztę drużyny, żeby trenowali tak wcześnie, i to w sobotni poranek? Westchnąwszy, wstałem z łóżka i zacząłem się ubierać z przekonaniem. Jeśli mieli trenować tak wcześnie rano po meczu, to ja musiałem tam być jako ich lekarz drużyny; trening wyczerpany był niczym innym, jak idealną burzą dla kontuzji.

Szybko się ubrałam i wyszłam, zatrzymując się w stołówce, aby kupić wystarczająco dużo kawy dla wszystkich i bajgli, po czym niepewnie skierowałam się w stronę areny hokejowej, trzymając w jednej ręce tacę z kawą, a w drugiej torebkę bajgli, uważając, żeby niczego nie rozlać.