Rozdział 6 Czy zaraz pochłonie mnie... Bestia?!

Potajemnie sięgnęłam po pistolet ze środkiem usypiającym, który miałam na pasie, gotowa wyciągnąć go i strzelić w niego.

Nie śniłem. Jak mogłem być ograniczony przez tak rozwiązłą istotę?

Nagle rozległ się chrapliwy głos...

"Ku-*-*-ć."

"Ku-*-*-ć."

Byłem pewien, że głos należał do trytona, chrypka wskazywała, że nie odzywał się od bardzo dawna.

Czy syrenka próbuje się ze mną porozumieć?

O mój Boże! Czy jestem pierwszym człowiekiem w historii, który rozmawia z syrenką?"

Byłem tak podekscytowany, że zapomniałem o niebezpieczeństwie, które spotkało mnie przed chwilą. Zebrałem siły, żeby się podeprzeć, tak że byliśmy na równoległej linii wzroku.

Dopiero wtedy zdałem sobie sprawę, jak naiwny byłem. Wyraz tej przystojnej twarzy zdecydowanie mnie drażnił.

Ale nie chciałem się poddawać. Pozwoliłem sobie uspokoić się i powiedziałem powoli: „Hej, panie Merman, nie mam złych intencji. Po prostu zobaczyłem ranę na pańskim ramieniu i chciałem ją panu opatrzyć”.

Nawet wskazałem na ranę.

Ale syren nie zareagował. Nadal trzymał moje nogi mokrymi rękami, nie dając żadnych oznak rozluźnienia uścisku.

Próbowałam się opierać i uwolnić nogi z jego uścisku.

Ale moje wysiłki poszły na marne. Nie mogłem wyrwać się z jego szponów i rozdarłem własne spodnie, nawet gdy się szamotałem, a on wkrótce został, patrząc ciekawie na podarte ubranie.

Czy syrenę interesują moje spodnie?

Gdy koła zębate w mojej głowie zatrzymały się, opuścił głowę i położył twarz na moich udach! Czułam, jak jego lodowaty nos ociera się o moją skórę!

Następnie wciągnął głęboko powietrze, jakby rozkoszował się zapachem róży w pełnym rozkwicie.

Moja twarz pokryła się jaskrawym odcieniem czerwieni. Nie mogłam już dłużej kłamać samej sobie.

Czy ten tryton mnie zaleca?

Gdybym była syreną, byłaby to bardzo romantyczna scena.

Ale ja jestem człowiekiem, a on jest bestią. Jak możemy zrobić coś takiego?"

Przeraziłam się, gdy zobaczyłam, jak wbija twarz głębiej w mój krok. Jego cała twarz była praktycznie przyklejona do moich ud.

Nie zdawałam sobie z tego sprawy, gdy jego dłonie opuściły moje kostki i zaczęły przesuwać się w kierunku ud.

Jakbym została zaklęta w miejscu, nie mogłam się ruszyć i mogłam tylko patrzeć, jak ociera się o mnie niczym zwierzę w rui.

Następnie podniósł głowę, żeby zobaczyć mój zdenerwowany wyraz twarzy.

Oblizał usta, jakby pragnął więcej, a na jego ustach pojawił się figlarny uśmieszek.

Potem, zanim mogłam zareagować, znów wsunął głowę między moje nogi, nieśmiało ocierając się o moją skórę.

Ten lodowaty, a jednocześnie tłusty dotyk zdawał się wysyłać dreszcze do mojego kręgosłupa. Nie mogłem stwierdzić, czy byłem przerażony, czy zachwycony, i zostałem drżący, gdy dreszcze nadeszły falami.

Gdy próbowałem się wyrwać i uciec, tryton spojrzał w górę – jego oczy były szkarłatne.

W mojej głowie rozbrzmiewał głuchy szum. Ta bestia była całkowicie naga i miała spojrzenie pełne pierwotnych pragnień.

Nie zdawałem sobie sprawy, kiedy całkowicie wydostał się z akwarium, ale jestem pewien, że jako pedał zaciągnąłby mnie tam, gdybym nic nie zrobił!

Z całych sił ugryzłem się w język, żeby móc jasno myśleć

Wykorzystując ten krótki moment jasności umysłu, wyciągnąłem pistolet ze środkiem usypiającym, który trzymałem w prawej ręce, i strzeliłem mu w ramię.