Rozdział 145

Ogromna panika sprawiła, że zaczęłam hiperwentylować i miałam wrażenie, że zaraz się uduszę.

Wziąłem nieprzerwane głębokie oddechy, aby zmusić się do uspokojenia. Następnie pocierałem skronie, aby utrzymać się przytomnym i nie zemdleć ponownie.

Musiałam zaakceptować rzeczywistość. Za uszami wyrosły mi skrzela jak u syreny i mogłam swobodnie oddychać w wodzie. Miałam nawet złudzenie, że moja noga stała się ogonem, a moje ręce zmieniły się w pazury z błoną.