Rozdział 3 Dyrektor zarządzający

„Ojcze, nie chcę niszczyć tego centrum handlowego, moja matka mi je zostawiła, prawda? A to centrum handlowe jest bardzo dochodowe. Poza tym Liam jest niezwykłym człowiekiem. Jest tak bogaty i tak wybitny, że obawiam się, że nie będzie mnie uważał za dobrego partnera, jeśli nie będę miał nic na swoim koncie.

A co jeśli unieważni małżeństwo? Po ślubie z Liamem wierzę, że pomoże mi prowadzić to centrum handlowe. To świetna okazja dla rodziny Smithów", Alexandra przekonywała Ethana i próbowała go przekonać.

Nie miała zamiaru poddać się bez walki!

Obszar zapadł w ciszę, gdy Aleksandra czekała z zapartym tchem. Jej przyszłość zależała od tego, jaka będzie decyzja jej ojca tego dnia i nie zawiódł.

Kiedy Ethan znów westchnął, serce Diany zabiło mocniej. Wymusiła uśmiech i zapytała go: „Kochanie, chyba nie myślisz o tym, żeby powierzyć jej zarządzanie galerią handlową, prawda?”

„Ja... ona ma rację. Fordowie nie zaakceptują żony bez odpowiednich cech. Alexandra, od teraz będziesz dyrektorem zarządzającym-”

„Co? Ona nie ma kwalifikacji!” Diana pisnęła, zrzucając fasadę.

Dyrektor zarządzający? Alexandra nie zasługiwała na tak wysokie stanowisko. Tylko jej córka zasługiwała!

Kiedy Ethan spojrzał na Dianę pytającym wzrokiem, szybko zmieniła zachowanie i przemówiła łagodnie: „Chodzi mi o to... nie podejmuj tak pochopnej decyzji, kochanie. Mówimy o kompleksie handlowym. Możemy stracić klientów i dochód, jeśli nie będziemy dobrze zarządzani-”

„Nie martw się. Liam jest świetnym biznesmenem. Jestem pewien, że będzie w stanie pomóc Alexandrze w prowadzeniu centrum handlowego. Może nawet wpompować więcej pieniędzy i pomóc nam się rozwinąć” – powiedział Ethan tonem sugerującym, że dyskusja jest zakończona.

Nienawiść błysnęła w oczach Diany. Była wściekła, ale nie mogła nic zrobić. Istniały granice, do których mogła kontrolować Ethana. Poza tym nie chciała, żeby ją podejrzewał, jeśli będzie dalej nalegać.

Ona po prostu będzie szukała sposobu, aby w przyszłości pozbyć się Aleksandry.

W tym samym czasie Alexandra odetchnęła z ulgą. W końcu dostała centrum handlowe, które prawnie należało do niej. Teraz musiała tylko upewnić się, że przejmie pełną kontrolę, aby nie trafiło w ręce jej macochy.

Kilka dni później...

Alexandra zadomowiła się już na nowym stanowisku dyrektorki zarządzającej centrum handlowego.

W jednej części centrum handlowego mieścił się dom towarowy RG, podzielony na kilka sklepów sprzedających ubrania, elektronikę, meble, obuwie, zabawki, kosmetyki i artykuły spożywcze.

Druga sekcja była przeznaczona dla partnerstw. Niektóre sklepy były wynajmowane w celu sprzedaży towarów, inne były przeznaczone na eleganckie restauracje. Inni wynajmowali sklepy na powierzchnie biurowe. Oznaczało to, że otrzymywali dochód z wynajmu i z domu towarowego.

Alexandra patrolowała centrum handlowe, sprawdzając je, aby upewnić się, że wszystko działa sprawnie. Chciała również zobaczyć, nad czym może popracować i jak zwiększyć zyski centrum handlowego. W końcu nie była tu, aby się bawić.

Osiągnięcie dużych zysków sprawiłoby, że członkowie zarządu w przyszłości zaczęliby ją faworyzować.

Zmarszczyła brwi, rozglądając się po okolicy. Dlaczego nikt nie pomyślał o dodaniu sekcji dla dzieci w tym centrum handlowym? Gdybyśmy mieli restauracje lub kawiarnie z częścią dla dzieci, przyciągnęlibyśmy wiele rodzin. Rodziny wydają dużo pieniędzy... co o tym myślisz, Sarah?"

„To dobry pomysł, panno Smith” – odpowiedziała Sarah Stevens, poprawiając okulary na nosie.

Była asystentką Alexandry i na razie poznawały się coraz lepiej.

Gdy patrolowali dom towarowy z odzieżą, Alexandra zobaczyła Evelyn i Christophera wchodzących do sklepu.

Przeklęła i mruknęła pod nosem: Świetnie. Właśnie te dwie osoby chciałam zobaczyć w pracy.

Aleksandra nie miała nic przeciwko tej parze, ale wolałaby w ogóle na nich nie wpaść.

Zamierzała wyjść i ich ominąć, ale powstrzymały ją słowa Evelyn.

„Hej, ty!” Evelyn wskazała na sprzedawczynię i rozkazała: „Zapakuj mi to. I to... i tę bieliznę...”

Wybrała około dwudziestu markowych ubrań i chciała je dostać za darmo.

Alexandra zmarszczyła brwi, gdy to zobaczyła. Uważała, że Evelyn nie ma w ogóle wstydu. Czy nie wiedziała, że takie działania są złe dla biznesu?

Zbliżając się do pary, skrzyżowała ramiona na piersi. Spojrzała na nich i powiedziała: „

Musisz zapłacić za te ubrania. W moim centrum handlowym nie oferujemy darmowych rzeczy."

Evelyn zmarszczyła brwi, gdy poczuła się zawstydzona przed tak wieloma ludźmi. Spojrzała groźnie na Alexandrę i krzyknęła: „Jakie masz prawo mnie powstrzymywać? Zawsze dostawałam darmowe rzeczy w tym centrum handlowym!”

„To było wtedy, droga siostrzyczko. Pod moim zarządem nikt nie dostaje nic za darmo. Chcesz, żeby galeria zbankrutowała?”Alexandra spojrzała na Christophera i prychnęła: „Szwagrze, jeśli chcesz coś mieć w mojej galerii, musisz za to zapłacić. Jednak skoro zaraz zostaniesz rodziną, dam ci zniżkę”.

Po tym, jak jego „bezużyteczna” była narzeczona zwróciła się do niego, oczy Christophera zwęziły się. „Nigdy nie sądziłem, że ona może być tak zacięta. Jak śmie mnie tak zawstydzać?”

Rozejrzał się i zobaczył, że wiele osób gapi się na nich. Gdyby rozeszła się wiadomość, że nie zapłacił za ubrania, jego reputacja ległaby w gruzach. W świecie biznesu reputacja jest bardzo ważna.

Christopher Morgan był dyrektorem generalnym Morgan Transport and Logistics Company. Miał poślubić Alexandrę, ale po tym, jak dowiedział się, że nie jest faworyzowana w domu, postanowił wybrać kobietę, która przyniesie mu wartość, a była nią jej siostra, Evelyn Smith.

Spojrzał na Alexandrę i prychnął: „Kiedy przejęłaś centrum handlowe? Jak możesz być tak niegrzeczna dla swojej siostry? A może jej zazdrościsz? Przestań marzyć, nadal nie poślubiłbym cię nawet bez obecności Evelyn”.

Alexandra starała się nie przewrócić oczami. Co za para. Zignorowała jego słowa i wyciągnęła rękę: „Zapłać, proszę. Czy mam zadzwonić na policję?”