Rozdział 76 Księga 2 - Jeszcze żadnych tropów

Dlaczego ja? To pytanie zadawałem sobie od dnia ukończenia szkoły, kiedy dowiedziałem się, że naprawdę mam prześladowcę. Znalezienie mojego starego telefonu komórkowego pozostawionego na łóżku przestraszyło mnie do szpiku kości. Wiedza, że ta sama osoba, która była w moim mieszkaniu bez mojej wiedzy, była również w domu moich rodziców. Najgorsze jest to, że byli tam podczas mojego i Jaspera przyjęcia z okazji ukończenia szkoły, co oznacza, że ludzie ich widzieli, a nawet nie wiedzieli, że to ktoś, na kogo trzeba uważać.

Mój tata przeszukał nagrania z monitoringu z tego dnia i Maxa nie było na żadnym z nich. Więc albo jest naprawdę dobry w wchodzeniu i wychodzeniu, albo mamy niewłaściwą osobę. Nie ma jeszcze żadnych tropów, kim właściwie jest ta osoba. Jasper oszalał, martwiąc się o moje bezpieczeństwo; to tak, jakbym była więźniem. Nie mogę nigdzie iść, poza domem i pracą, a dopóki nie znajdziemy tej osoby, Jasper, Reece i Gabe na zmianę siedzą w piekarni i kawiarni, podczas gdy ja pracuję; nigdy nie zostaję sama.

Jasper i ja jesteśmy z powrotem w Connecticut od prawie miesiąca i nic się nie dzieje, ale za każdym razem, gdy poruszam temat zaprzestania opieki nad dzieckiem, Jasper przewraca mnie przez kolano, a ja dostaję czerwony tyłek za to, że nie chcę zadbać o swoje bezpieczeństwo. Nie wie, że lubię poruszać ten temat w tym konkretnym celu. Moje pragnienia stają się uzależniające i coraz bardziej odczuwam ból, ale nie chodzi już tylko o ból, chcę też odkrywać inne możliwości.