Rozdział 639

Tej nocy jestem zbyt zmęczony, by w pełni oddać się sennym snom, ale mimo że śpię, jakaś część mnie jest świadoma, że moja wilczyca nerwowo zbliża się do granicy mojej więzi z Jackiem, podnosi pysk i wydaje ostry, cichy wycie, tupie nogami i woła do swojego wilka.

Wilk Jacksona natychmiast pojawia się po drugiej stronie tego małego mostu, truchtając po nim z łatwością, ale lekko opuszczając głowę, gdy widzi moją - dostrzega bałagan jej futra, pokrytego kurzem i brudem od godzin biegania z wilkiem Luki, używając jej ciała, aby uwolnić się od błota i kurzu.

Wilk Jacksona prycha z niezadowolenia - nie z powodu faktu, że spędziła czas z wilkiem Luki i pomogła mu, po prostu... nie lubiąc widzieć jej wyczerpanej i potarganej. Następnie rusza do przodu, delikatnie zaczynając trącać nosem mojego wilka, czyszcząc go po kolei. Liże jej twarz, dość czule i delikatnie, a następnie przesuwa się wzdłuż jej ciała, ocierając o nie swoje. Mój wilk wydaje kolejne krótkie, wyczerpane wycie i kładzie się. Wilk Jacksona poświęca kilka minut na obejrzenie jej, szturchając ją pyskiem i wąchając, by upewnić się, że wszystko w porządku, po czym zwija się obok niej i wokół niej, opierając głowę o jej szyję, podczas gdy ona opiera pysk o jego łapy.