Rozdział 1523

„ Miło poznać pana, panie McMllian”. Mabel przywitała się z uprzejmym uśmiechem, który zdawał się przekazywać głęboką wiedzę. „Mój dziadek tak dobrze się o panu wypowiadał. Teraz, kiedy widzę pana osobiście, rzeczywiście zachowuje się pan z taką dystynkcją. Zawsze żałował, że nie miał okazji rozegrać z panem kolejnej partii szachów. Jeśli znajdzie pan czas, czy mogę mieć zaszczyt zagrać w jego imieniu?”

Bluno, który stał obok, nie potrafił ukryć pogardy i prychnął z rozbawieniem, nie szczędząc litości, gdy ją obnażał: „Jeśli się nie mylę, to dokładnie to samo powiedziałaś przed chwilą panu Albrightowi”.

Twierdziła, że największym żalem jej dziadka było to, że nie miał okazji rozegrać kolejnej partii szachów z panem Albrightem.