Rozdział 184

**Punkt widzenia Aleksandra**

Idę z Maxem do stołówki, mając nadzieję, że znajdziemy tam coś do jedzenia. Jest już po porze lunchu, ale możemy mieć szczęście. W przeciwnym razie będziemy musieli pójść do supermarketu. Na korytarzach jest cicho, większość uczniów jest już w klasie. Waham się, mijając klasę mojej siostry. Czy powinnam dać jej znać, że wróciłam? Jeśli to zrobię, nie tylko zakłócę jej zajęcia, ale ona powie mamie, a wtedy moi rodzice będą domagać się, żeby nas zobaczyć. Myślę, że Sophia skorzystałaby na dniu w domu ze wszystkimi z nas, zanim wrócimy do rzeczywistości. Wkrótce będziemy tak zajęci, że ledwo będziemy mieć czas dla siebie, a naprawdę zasługujemy na trochę czasu jako całkowicie zżyta grupa. Czegoś takiego nie mogliśmy mieć do tej pory.

Podejrzewam, że wkrótce będziemy musieli spotkać się ze starszymi, aby omówić to, co wiemy o Corneliusie i jego planach w świecie ludzi. Prawdopodobnie będą chcieli wiedzieć, jak planujemy naprawić ten bałagan, a na razie nie mamy planu. Zaledwie dwie godziny temu utknęliśmy w świecie ludzi, starając się zadbać o własne bezpieczeństwo. Nie mieliśmy szansy niczego zaplanować.