Rozdział 7 Jestem w ciąży

„Panie doktorze, czy pan właśnie powiedział, że jestem w ciąży?”

„Tak, panno Mu.”

„Przed...ciążą?”

To było jak grom z jasnego nieba, wprawiając Lenę w taki szok, że nie była w stanie nic powiedzieć. Wydawała się blada i patrzyła na lekarkę w białym fartuchu drżącym głosem.

Ostatnio poczuła nudności i straciła apetyt. Pomyślała, że zjadła coś nieczystego, więc postanowiła przejść na lekką dietę, żeby dobrze odpocząć.

Ale nie spodziewała się, że objawy będą coraz poważniejsze, a okres, którego powinna się spodziewać co miesiąc, nie nadszedł. To sprawiło, że bała się jeszcze bardziej. Dopiero gdy Nora przyszła do niej z paczką przekąsek i odkryła, że coś jest z nią nie tak, trafiła do szpitala.

Następnie lekarz zlecił jej wykonanie badania USG typu B i…

Z tego wszystkiego czuła się śmieszna.

Jak do tego doszło?

Patrzyła tępo na medyczne terminy na wynikach testu ciążowego, aż zobaczyła znajome słowa. Jej serce się ścisnęło, a ręka, która trzymała kartkę, jeszcze mocniej, z niebieskimi żyłami na niej.

Lekarka po drugiej stronie biurka przestała pisać. Wsunęła kosmyk włosów za ucho i przemówiła profesjonalnym i łagodnym głosem. Następnie zaczęła szczegółowo przedstawiać sprawy wymagające uwagi na wczesnym etapie ciąży.

„Pani Mu, teraz jest pani w ósmym tygodniu ciąży. Nudności, wymioty i niechęć to normalne reakcje na wczesnym etapie ciąży. „…”

„Pani Mu, proszę się nie obawiać. Każda matka musi przejść przez taki proces po raz pierwszy. Jeśli naprawdę jest pani niekomfortowo, niech pani pozwoli mężowi... ”

Te słowa przeszły z lewego ucha Leny do prawego, a ona nie była w stanie niczego słuchać ani o niczym myśleć.

W końcu nie wiedziała, jak opuściła szpital.

„Lena”. Kiedy Nora zobaczyła zamówienie, jej serce również stanęło na głowie. Nie wiedziała, jak pocieszyć swoją najlepszą przyjaciółkę. Poszła do sklepu z napojami, zamówiła coś i usiadła w kącie z Leną.

Wiedziała, że Lena zerwała z Sherlockiem, ale nie uprawiali jeszcze seksu, kiedy się rozstali. Więc jak doszło do tej sprawy z dzieckiem?

A przez ostatnie dwa miesiące Lena ewidentnie kogoś unikała.

Osiem tygodni, dwa miesiące…

Pomysł błysnął w głowie Norze. Pomyślała, że to niewiarygodne. Czy to możliwe?

Nieważne, czy zgadła, czy nie, Lena w tej chwili była w dylemacie. Całe jej ciało było splątane jak lina konopna.

Nie kochała go całym sercem i nie miała szansy doświadczyć przyjemności seksu. A jednak była już mocno skrępowana tym, co powiedział lekarz i bezlitośnie ogłoszono jej ciążę.

„Ja, ja już się rozstałam” – wymamrotała. Wyglądało to tak, jakby przekonywała samą siebie lub mówiła komuś innemu.

„Dziecko, to była tylko jednonocna przygoda, a jej ojciec prawdopodobnie...”

„Lena, nie jestem doktorem. Jestem Norą. Spójrz na mnie!” Chociaż Nora zgadła to w myślach, nie ułatwiło to usłyszenia odpowiedzi.

Chciała wiedzieć, jak to się stało. Chciała wiedzieć, czy Lenę zmuszono do seksu. Ale ledwo powstrzymała ciekawość.

Lena nie była w tej chwili zbyt spokojna, całkowicie pogrążona we własnych myślach.

„Lena, nie bój się. Jestem tuż przy tobie. Nie bój się...” Nikt nie chciał, żeby to się stało, zwłaszcza Lena. Była bardzo prosta i nigdy nie spotkała się z tak trudnymi sprawami.

Pod opieką Nory Lena stopniowo się uspokajała.

„Nora, dziecko jest Cliffa. Co mam zrobić?” Lena położyła głowę na ramieniu Nory i delikatnie położyła ręce na jej brzuchu.

Było tam małe dziecko. To było niewiarygodne.

To dziecko miało ją i Cl

Krew iff. To było ich dziecko.

Uprawiała seks z Cliffem zaledwie dwa miesiące temu.

Nagle twarz Leny zrobiła się czerwona, a w jej oczach pojawiły się łzy.

„Lena, chcesz to zachować czy dokonać aborcji?” Nora mówiła cicho, jakby chciała przestraszyć Lenę głośnym głosem.

„Ja...” Lena znów się zdenerwowała. Zrobić aborcję? Utrzymać ją?

Co powinna zrobić?

„Lena, pomyśl o tym. Jesteś dopiero w ósmym tygodniu ciąży, lepiej podejmij decyzję szybko. Jeśli chcesz dokonać aborcji, im szybciej, tym lepiej dla twojego ciała. Jeśli chcesz ją zachować, lepiej powiedz o tym Cliffowi. Nie chcę, żebyś wychowywała dziecko sama.”

„Nora, pozwól mi się zastanowić.” Lena opuściła głowę, nikt nie mógł dostrzec emocji w oczach.

Był słoneczny dzień. Wiatr wiał tak, jakby całował ją w policzek.

Tymczasem Lena zebrała się na odwagę i przyszła do Huo Company. Wzięła kilka głębokich oddechów, zanim poszła szukać Cliffa.

Kiedy lista testów ciążowych została zgnieciona i położona przed Cliffem, Lena poczuła się, jakby ktoś zszył jej serce.

Cliff szybko przejrzał formularze, uniósł brwi i uśmiechnął się chytrze.

„Co chcesz przez to powiedzieć?” Cliff, opierając się plecami o skórzaną sofę, spojrzał na Lenę, ale w jego oczach było widać przygnębienie.

„Jestem w ciąży”. Myśląc o tym, Lena poczuła się trochę smutna.

Nie potrafiła odczytać myśli ani wyrazu twarzy Cliffa, ale starała się odpowiedzieć spokojnie.

"Naprawdę?"

Naprawdę?

To było tylko proste pytanie: dlaczego czuła się przytłoczona?

Zwłaszcza arogancja i niezwykły spokój w jego oczach, brak jakiejkolwiek zwykłej poufałości, co jeszcze bardziej panikowało Lenę.

„Tak.” Lena niezręcznie skinęła głową.

„Więc mówisz, że chcesz mieć to dziecko?” W jego słowach nie było żadnych emocji, jakby dziewczyna przed nim, którą tak bardzo rozpieszczał od dzieciństwa, była po prostu nieistotnym przechodniem, który nie miał z nim nic wspólnego, a co dopiero z ciążą, i można by powiedzieć, że to czyjeś inne.

„Ja...” Lena nie wiedziała, co powiedzieć. Myślała o tym pytaniu, ale nie miała jasnej odpowiedzi. Więc przyszła, żeby poprosić go o pomoc. W końcu połowa krwi dziecka pochodziła od niego i miał prawo wiedzieć.

„Odpowiedz mi.” Obojętność była jak nóż wymierzony w twarz Leny i nie ma ucieczki.

Dlaczego ją zmusił?

Jej oczy natychmiast napełniły się łzami. I wkrótce znów poczuła się chora z powodu swoich głębokich wahań nastroju.

„Dziecko w moim łonie ma połowę twoich genów. Tego, co się stało, nie da się zmienić. Jest za późno, by udawać i unikać naszej odpowiedzialności. Wiem, że to ja zrobiłam pierwszy krok i powinnam wziąć na siebie więcej winy . Ale ty jesteś ojcem dziecka i masz prawo decydować o jego losie”. Lena dokończyła swoje słowa jednym tchem, zamykając oczy.

„Więc, w skrócie, czy chcesz, żebym ci płacił za wychowanie twojego dziecka? Wychowanie tego dziecka? Nie wiem, czy to moje dziecko”. Jego zimny ton w pełni ukazywał pogardę i niecierpliwość.

„Jaka jest cena? Podaj mi liczbę”. W tym samym czasie, nonszalancko wziął książeczkę czekową i trzymał długopis, czekając, aż Lena poda liczbę.

„Dziesięć milionów?” Długopis powoli opadł.

„Cisza? Naprawdę?”

„Czy to nie wystarczy?”

„W takim razie pięćdziesiąt milionów, albo dam ci sto milionów.” Zanim Lena powiedziała cokolwiek więcej, Cliff skończył wypłatę czeku.

Ta scena głęboko kłuła w oczy Lenę. Była całkowicie. Czuła emocje nieznajomości, a nawet wstręt ze strony Cliffa.

„Sto milionów?” Nie wiedziała, jak udało jej się wypowiedzieć te słowa.

„Mogę dodać jeszcze sto milionów.” Nie podnosząc głowy, Cliff wypisał kolejny czek.